Egzamin gimnazjalny

Testy nie służą tylko do statystyk – są ułatwieniem przy rekrutacji do kolejnych szkół. I to jest ich jedyna zaleta 🙂
Bądźmy szczerzy – nie wyobrażam sobie, aby podczas składania podania do 3 szkół ponadgimnazjalnych, musiałbym w każdej wypełnić (np.:) test inteligencji, test osobowości/temperamentu, a także odbyć rozmowę (a raczej szkoły zrobiłyby test, ponieważ szybko się go sprawdza) z zakresu wiedzy.
Wyszło by na to samo co mamy teraz, a byłoby dużo bardziej uciążliwe. Niestety.
Dlatego w moim odczuciu sprawdzać wiedzę się powinno, ale wraz z umiejętnościami. Mam tu na myśli rzecz jasna pytania otwarte, bez klucza odpowiedzi, gdzie innowację, wiedzę i osobę ucznia traktuje się z większym „prestiżem” niż typowe odpowiedzi.
Sam pomysł z 5 egzaminami jest w mojej opinii chybiony.

Nie rozumiem po co rekrutacja do szkół ? Przecież do podstawówki nie mam rekrutacji. Więc niech podstawówka trwa 12 lat i rekrutacja niepotrzebna.

Słowo do postu Wiesława. Zapomniałem wcześniej, przepraszam.
Ja jestem całkowicie przeciwny kasacji gimnazjów. Nauczycieli trzeba doszkolić do pracy w takich warunkach, klasy zmniejszyć. I jak pokazują badania zagraniczne (a także przykłady z Polski): stworzyć klasy z podziałem na płeć (nie szkoły, a klasy) – daje to lepsze wyniki, ponieważ mimo walki o pełne równouprawnienie mózgu kobiet i mężczyzn się różnią, przez co potrzebują innej stymulacji (chłopcy lepiej uczą się z schematów, czasami trzeba ich „temperować”, dziewczyny wolą przekaz werbalny niż obrazowy, raczej ich pracę trzeba dowartościować niż wytykać pewność siebie).
Kolejna kwestia to podstawówki. Niestety, nadal szkoły nie leżące w centrach miast to siedliska kumoterstwa, wybierania pupili oraz wywyższania tych dzieci, których rodzice dają więcej kasy na komitet rodzicielski.
Akurat w tym punkcie nie da się mnie przekonać, bo swojego zdania będą bronił jak lew ;D

„Więc niech podstawówka trwa 12 lat i rekrutacja niepotrzebna.”
To gdzie ta wolność wyboru i autonomia, jeśli cały cykl edukacji miałby się odbywać w tej szkole, do której trafiliśmy na samym początku? I dlaczego w jednej szkole mają się razem uczyć ci, których aspiracje to zostać hydraulikiem z tymi, których aspiracją jest bycie śpiewaczką operową albo lekarzem? 8 lat wspólnego worka dla wszystkich za dawnej podstawówki to już było trochę zbyt długo, choć akceptowalne.
„To z tego powodu uczniowie mają być tres-t-owani ? A dlaczego są oblegane ? – Bo lepiej przygotowują do egzaminów…”
Nieważne dlaczego są oblegane. Są. Jeśli zostawiamy różnorodność szkół i prawo wyboru (a tego – zdaje się – Pan się domaga), to sprawą uczniów i rodziców jest kryterium wyboru. Nawet, jeśli Pan, czy ja uważamy to kryterium za błędne. Jedni wybierają na podstawie takich, inni innych przesłanek. W tej wolności wyboru pojawiają się szkoły, do których jest więcej kandydatów, niż mogą przyjąć. Na jakiej zasadzie mają przyjmować? Loterii? Kto pierwszy, ten lepszy? Dlaczego mają przyjmować dzieci, o których egzaminem wstępnym można powiedzieć, że się do tej szkoły nie nadają i sobie w niej nie poradzą, więc przyjęcie ich szkodziłoby zarówno tym dzieciom, jak i reszcie uczniów? I dlaczego miałyby odrzucać uczniów (bo miejsce zajął ktoś inny), którzy w tej szkole skorzystaliby więcej od przyjętego losowo kandydata?
W pełni natomiast zgadzam się, że egzamin gimnazjalny bardzo źle spełnia rolę takiej selekcji, a jego ujednolicona forma zmusza szkoły do uczenia pod egzaminy.

O różne warunki, którym nie potrafią podołać poszczególni nauczyciele. Najwięcej narzekań słyszy się, a przynajmniej ja słyszę, na zachowanie gimnazjalistów – rzucanie niekulturalnych (łagodnie mówiąc) komentarzy, przeszkadzanie, czy agresję. Nie wiem jak naprawdę jest w danych szkołach. W moim gimnazjum także narzekało się na „agresję”, która przez całe trzy lata objawiła się w postaci jednej bójki (pomiędzy trzecioklasistami, w której jedna osoba próbowała zapobiec wymuszeniu haraczu na uczniu pierwszej klasy – to jest agresja? Raczej nieumiejętne rozwiązanie konfliktu).
Oczywiście, narkotyki i alkohol to także duży problem! Jednak jak dla mnie jego źródło tkwi w czym innym. Gimnazjaliści wiedzą, że mogą przekroczyć linię. Zdają sobie sprawę kto im „nie podskoczy”, a kto ma solidne zasady – pozwala na pewne zachowania, ale innych nie akceptuje. U takiego nauczyciela ktoś podskoczy co jakiś czas, ale wytrwale „temperowany” uczy się, że nic nie zdziała.
Dlatego moim zdaniem nauczycieli bardziej trzeba uświadomić skąd biorą się dane zachowania i zauważane przez nich problemy, a następnie wraz z nimi wymyślić (wybrać) odpowiednie środki zapobiegawcze i naprawcze.
To moje zdanie, w skrócie 🙂

Nie pracuję, póki co studiuję 🙂 Nie wiem, może tylko w moim mieście nie mówi się o tym? Albo to „zjawisko” występuję w mniejszym natężeniu niż gdzie indziej.
Poprawczaki to kolejny ważny temat, który należy przedyskutować. Choć może nie na blogu poświęconym edukacji 🙂

Panie Witoldzie, świetnie Pan to ujął. Właśnie to miałem na myśli, mówiąc, że jestem przeciwnikiem egzaminów kwalifikacyjno-rekrutacyjnych. Zgadzam się oceną sytuacji i powtarzam za prof. Śliwerskim: oświata to jedyna dziedzina naszego życia, która nie wzięła udziału w transformacji po 1989 roku – pod każdym względem !. Trzeba ciągle o tym przypominać.

Precyzuję: jetem przeciwnikiem egzaminów obowiązkowych, powszechnych i jednakowych w edukacji powszechnej.
Uczelnia wyższa to co innego, chociaż i tu powstają wątpliwości. Ale i tutaj można zauważyć elementy absurdu.
Więcej na ten temat wkrótce.

Powtórzę się:
…w Belgii szkoły są niezależne od państwa, choć finansowane ze środków publicznych – nie podlegają władzy żadnego szczebla administracji państwowej (sic!). Zapewnia to Belgom jeden z najlepszych wskaźników wykształcenia w Europie.
http://www.edunews.pl/badania-i-debaty/dyskusje/1726-rodzice-i-szkola-potrzeba-rzeczywistej-wspolpracy

Panie Ksawery,
nie pisałem, że egzaminy są absurdem, tylko że system egzaminacyjny decydujący o rekrutacji do szkół (nie na Oxford!) ewoluuje w stronę absurdu. Mówimy o dwóch różnych rzeczach. Napisałem, że za przyznaniem szkołom prawa do rekrutacji w oparciu o wyniki egzaminów lub innych kryteriów (w czym mieści się system własnych egzaminów) powinno iść prawo do ich swobodnego rozwoju.
Przyznanie prawa do prowadzenia własnych egzaminów niewiele zmieni, jeżeli dobry dyrektor szkoły publicznej umiejący przyciągnąć dobrą kadrę i realizujący atrakcyjną, efektywną formułę dydaktyczną, z której większa liczba uczniów mogłaby skorzystać, będzie ograniczony pojemnością budynku szkoły. A w tym samym czasie trzy ulice dalej, będzie działać inna szkoła oferująca mierny poziom nauczania, której połowa nauczycieli nie może realizować swoich ambicji zawodowych, bo blokuje ją druga połowa, skumplowana z dyrektorem skolesiowanym z władzami oświatowymi, a podskoczyć nie mogą, bo trudno o pracę. Najlepszy uczeń z tych, któremu zabrakło jednego punktu, żeby dostać się do tej pierwszej, trafi do tej drugiej.
To ostatnie zdanie to oczywiście obrazowa ilustracja zjawiska dramatycznego, sztucznego rozwarstwienia poziomów szkół, które jest źródłem wielu patologii w oświacie.

„To Twoje dziecko przepadło na egzaminie, to właśnie ono nie dostało się do dobrej szkoły. To ono mimo, że bardzo chciało się kształcić ma zmarnowana szansę.”
Nie „ma zmarnowaną szansę” tylko albo samo zmarnowało ją już wcześniej, albo po prostu jest zbyt mało zdolne i nie nadaje się do tej szkoły i im wcześniej to otwarcie przyznamy, tym dla wszystkich lepiej. To dziecko uniknie kilku lat frustracji bycia najgorszym w grupie i nieradzenia sobie z poprzeczką, jaką ta lepsza szkoła stawia. Grubego Jasia nie zapisujemy do szkółki piłkarskiej FC Barcelona, a Jasia-słoniowe-ucho nie posyłamy do szkoły muzycznej. Podobnie Jasia-nie-wiem-co-to-równanie-z-jedną-niewiadomą nie posyłamy do Staszica (dawniej Gottwalda), a Jasia, który woli oglądać telewizor niż czytać poezję, nie posyłamy do Batorego.
Jeśli rodzice, wbrew rozsądkowi, chcą posłać Jasia-słoniowe-ucho do szkoły muzycznej, to chwała Bogu, że ta szkoła go tam nie wpuści. Dla dobra zarówno Jasia, jak i innych uczniów, z którymi miałby śpiewać w chórze.
Tak, egzaminy sprawdzają to, co egzaminator sobie założył! Tak być powinno – niestety dziś egzaminatorem nie jest liceum czy uczelnia, tylko CKE, więc trudno na wynikach tych dzisiejszych egzaminów polegać. Bywają egzaminy, które nie zabijają indywidualności: takie były zarówno egzaminy wstępne do Gottwalda 40 lat temu, jak i egzaminy wstępne na studia ścisłe wtedy, gdy wcale nie było nadmiaru kandydatów, a po prostu chodziło o odsianie tych, którzy sobie i tak nie poradzą bez marnowania im roku.

„Alternatywą dla niezłego ucznia, który jednak nie dostał się do elitarnej szkoły z braku miejsc, jest bardzo często szkoła reprezentująca znacznie niższy poziom, która ściągnie go w dół. ”
Ależ ze szkołami jest jak z klubami piłkarskimi – jest ekstraklasa, jest II liga i są te nie wymagające niczego. Dziecko, które nie zdało egzaminu wstępnego z matematyki do Gottwalda mogło zdać do Władysława IV – nadal bardzo dobrej szkoły.
Zwracam też uwagę, że brak selekcji wstępnej powodowałby, że jeszcze więcej tych zdolnych uczniów by się nie dostało z braku miejsc, bo te pozajmowaliby przypadkowi uczniowie. Brak selekcji ciągnie wszystkich w dół. I tych zdolnych, którzy trafili do marnych szkół, i tych zdolnych, którzy trafili do dobrych szkół, bo te dobre szkoły, zalane słabymi kandydatami musiałyby do nich dostosowywać swój program i swoje tempo.
„A co z tym, który dostał się, ale z ostatniego miejsca?”
Co innego znaleźć się w grupie z osobami które osiągnęły trochę wyższe noty, ale wszyscy na w miarę spójnym poziomie (ja dostałem 8.0, a inni od 8.1 do 10.0), a co innego znaleźć się w grupie takich 8-10 mając samemu 5.
Wracając natomiast do głównego tematu – egzaminy państwowe (gimnazjalne) są bardzo złym narzędziem do selekcji. I tu w pełni zgadzam się, że zmiany idą w jeszcze gorszym kierunku, a najlepiej, żeby te egzaminy w ogóle zlikwidować i zostawić zasady selekcji kandydatów do decyzji poszczególnych szkół. Jeśli ktoś nie będzie chciał zdawać egzaminów – z pewnością znajdą się licea, które przyjmą „jak leci” każdego. I jeśli ktoś chce uczyć się w szkole, która dużo wymaga, to niech zacznie od początku spełniać te wymagania i zda egzamin wstępny.

Wracamy do problemu wolności wyboru i autonomii szkół i uczniów.
Jeśli ktoś chce iść do szkoły, przyjmującej bez żadnych ograniczeń – na zdrowie! Jeśli ktoś chce poddać się losowaniu, a szkoła uważa to za świetne rozwiązanie – ich sprawa. A jeśli są szkoły, które wolą selekcjonować na podstawie egzaminów i uczniowie, którzy są chętni tym egzaminom się poddać, to co w tym złego i dlaczego im tego zabronić?
Nie wiem, jak w Ohio, ale w Polsce tych zdolnych i chętnych do nauki licealistów jest na tyle mało, że gdyby ich rozparcelować równo po wszystkich liceach, to mielibyśmy właśnie ten efekt równania w dół: „Jeśli natomiast jest tylko kilku mocniejszych, to oni tracą.”
Poza tym są licea o mocno rozszerzonym programie (choćby program matematyki w Staszicu, licea z obcymi językami jako wykładowymi, licea kursu IB, etc.) W takich szkołach nawet pojedynczy odstający uczeń nie jest ciągnięty przez resztę, tylko albo zmusza szkołę do rezygnacji z jej zamierzonego rozszerzenia, albo musi być spisany na straty. Jeden fałszujący chórzysta uniemożliwia rozwój tego chóru. Jeden uczeń nie posługujący się komunikacyjnie francuskim uniemożliwia prowadzenie lekcji po francusku. Uczeń, który nie umie upraszczać ułamków, nie zrozumie nic na lekcjach analizy w Staszicu.

Danusiu, dziękuję z Twoją informację o losowaniu. Też chciałem to zaproponować, ale pomyślałem, że wygłupię się.
Szanowni dyskutanci. Zaszło tu pewne nieporozumienia. Mówimy o obecnym, anachronicznym i nieefektywnym systemie edukacji ? Jeśli tak, to egzaminy są tu naturalną rzeczą, one uzasadniają ten system i wzmacniają go. A jeśli mówimy o szkole nowoczesnej i sprawne, to egzaminy powszechne i jednakowe dla wszystkich są w niej zbędne. Egzaminy dobrowolne i specjalistyczne – tak. Podobnie jak teraz na prawo jazdy, lub jakieś inne uprawnienie. To nie system ma zmuszać ucznia do poddania się egzaminowi, to uczeń i rodzic mogą wyrazić chęć zdawania egzaminu.