Prezent na Święta

Czytam (dorywczo i nie po kolei) sprawozdania Danusi i bardzo chcę znaleźć coś, co odbiegałoby od bezsilnego chciejstwa, które znam z naszego podwórka. Niestety, nie mam za sobą „szkoły” Amwaya, ani innego korporacyjnego sznytu i dostrzegam jedynie dość prymitywną socjotechnikę rodem ze szkoleń dla menagerów niższego stopnia. Pewnie jest tak, że to ja nie pasuję do tych koncepcji i mam „wszystko za złe”, podczas gdy setki ludzi rysuje sobie na czole literę bardziej symetryczną od E i wstaje rano z okrzykiem „Dziś zmienię swiat!”.
Mnie jednak nieodmiennie wkurzają takie ogólnikowe prawdy objawione wycięte z poradnika „Jak być pięknym, młodym i bogatym”.
Np. „Dawniej taki schemat pracował, gdyż osoba przekonywująca wiedziała znacznie więcej na dany temat niż osoba podlegająca przekonywaniu.” – O czym i o kim my tu mówimy? W ogromnej większości przypadków, mimo całej wiedzy tego świata w smartfonie, przeciętny nastolatek jest uboższy w wiedzę i doświadczenie od swojego nauczyciela. Czy nie mylimy wiedzy z potencjałem?
Próbuję także zastosować się do odkrywczych wskazówek i patrzeć na wszystko przez okulary swojego ucznia. Od razu muszę uściślić, ze nie jest to zadbane dziecko wykształconych rodziców z klasy średniej, dowożone taksówką na zajęcia w dziesięcio-osobowej grupie w szkole społecznej. To średnia łódzka. A więc patrzę i co widzę?
Otóż z niejakim rozbawieniem obserwuję gościa, który od półgodziny usiłuje skupić moją uwagę na jakichś bzdetach, które z niezrozumiałych dla mnie przyczyn go rajcują. Coś tam zagaduje, nie kumam zajawki, coś tam powtarza, opowiada jakieś historie, rzuca jakieś czerstwe teksty zerżnięte od Obamy i myśli, pajac jeden, że jak mi wjedzie na ambicję, to zaraz zatańczę jak mi zagra. A bujaj się, frajerze. Że co, że ile mogę zrobić? Jedno zdanie bedzie dobrze? Tyle, to zerżnę od tych dwóch lizusów wpatrzonych w ciebie jak w obrazek. Bo niby dlaczego nie? Dlaczego mam umieć ten okres jakiśtam? Sam chyba masz okres…
To tyle zmiany perspektywy, bo nie chce mi się już dalej wspominać tej żałosnej próby wprowadzenia conditionals „metodą bezgramatyczną” (na marginesie chętnie sie dowiem, jak tłumaczyć, dlaczego trzeba poznać jakąś konstrukcję gramatyczną).
I na koniec taki drobiazg: „Swoje wystąpienie rozpoczął od skrytykowania absurdu oceniania pracy nauczyciela poprzez wyniki testów jego uczniów.” – Jakoś mi się to kłóci z czymś, co przeczytałem w tekście 1: ” nauczyciel podlega ocenie. Składają się na nią między innymi: wyniki, jakie osiągają jego uczniowie, EWD, ale też dane z nauczycielskiego portfolio i samooceny.” Nie czepiam się, ani nie zarzucam Danusi niespójności, to przecież dwie różne sesje, różni prowadzący, różne koncepcje… Problem w tym, że, jak już wcześniej gdzieś pisałem, współczesny doradca metodyczny może mieć rację niezależnie od tego, co mówi…

Takie proste, a jednocześnie czasem tak trudne:)(

Zaproponuję samorzadowi uczniowskiemu z okazji Walentynek. Ciekawa jestem efektów, jesli akcja zostanie wcielona w życie. Pozdrawiam. Aneta