Praktyki Współpracy Nauczycieli

Chciałam podzielić się sposobem na praktykowanie wirtualne praktyki pt.: Rozwijania Lekcji (RL).
W skrócie jest to wspólne planowanie lekcji, przeprowadzanie jej z uczniami z obserwacją pozostałych nauczycieli, wspólne omawianie i powtórne przeprowadzanie….
W efekcie powstaje na prawdę dobra lekcja. Po pierwsze jest zaplanowana wspólnie, a co wiele głów, to nie jedna, a po drugie jest udoskonalana poprzez przeprowadzenie kolejnych scenariuszy, ich omawianie i zmienianie.

Jako licealna nauczycielka matematyki poszukiwałam w Warszawie innych nauczycieli, którzy chcieliby się podjąć tego trudu razem ze mną i … nie znalazłam. Ja już niestety nie pracuję w szkole, więc praktykujący nauczyciel był mi bardzo potrzebny. Moglibyśmy zaplanowaną lekcję prowadzić razem, albo w różnych klasach, w których nauczyciel uczy. Ale trudno, nie ma to nie ma.
Wtedy wpadłam na pomysł grupy wirtualnej. Mam teraz w niej siedem osób. Na początek wybraliśmy temat – współczynnik kierunkowy prostej. Następnie zaplanowałam lekcję i poddałam ją dyskusji. Członkowie naszej grupy nazwanej MATLO, dołożyli swoje uwagi. Tomek jako pierwszy planuje w kwietniu przeprowadzić lekcję według scenariusza. Nagra ją i omówimy ją też wirtualnie, potem według uzyskanych wskazówek zmienimy, aby następny członek naszej grupy mógł poprowadzić już zmienioną lekcję.
Już widzę ogromne korzyści z takiej procedury. Uwagi członków grupy zmieniły moją pierwotną zbyt optymistyczną koncepcję. Scenariusz już jest lepszy. Okazuje się, że takie planowanie (nie tylko dla siebie) jest dużo bardziej odpowiedzialne i świadome. A uwagi innych dają dużo do myślenia.
Wydawało mi się, że teraz mamy dość dobry scenariusz, ale postanowiłam dołożyć do naszej praktyki drugą praktykę: Analiza Prac Uczniowskich (APU). Wybrałam główne zadanie lekcji, które polegało na tym, że uczniowie sami mieli dojść do zależności współczynnika kierunkowego od kąta nachylenia. Przy okazji muszę przyznać, że Internet nie był mi zbytnio pomocny w planowaniu scenariusza lekcji. Wszystkie podpowiedzi do tego tematu zaczynały się od podania gotowej zależności uczniom.
APU ma też swoją procedurę, musiałam określić cele, nacobezu do zadania i też sposób jego oceniania. I tu niespodzianka! Okazało się, że dopiero przy planowaniu oceniania dotarło do mnie, że oczekuję od uczniów – ZA DUŻO. Aby mieli szanse odnieść sukces w tym zadaniu, muszę je ograniczyć.
Teraz czeka mnie zmiana zadania i zmiana scenariusza. A już wydawało mi się, że jest tak świetnie.
RL i APU, to niesamowite narzędzia, bardzo wymagające, ale jak skuteczne!