Podsumowanie roku szkolnego

Angielska szkoła to jest raj na ziemi. Wszystkim się wszystko podoba, wszystko jest wspaniałe i ciekawe. Zachwyt powszechny. Nikt, ani jednym słowem, nie narzeka na nic.

Angielska szkoła to jest raj na ziemi. Wszystkim się wszystko podoba, wszystko jest wspaniałe i ciekawe. Zachwyt powszechny. Nikt, ani jednym słowem, nie narzeka na nic.

Danusiu, rozpropaguj(cie) ten pomysł po zaprzyjaźnionych szkołach i nauczycielach. Przecież macie mnóstwo wspaniałych kontaktów i współpracowników.

Te wpisy jako żywo przypominają mi opinie sponsorowane pod ofertą sklepów internetowych…
Nawet opinie anonimowe bywają zafałszowane jeśli ucznia lub pracownika zapytać, co sądzi o swojej szkole lub miejscu pracy…
A nuż się ktoś dowie, co myślę naprawdę? Lepiej zatrzymam to dla siebie. O, Zdzisio też napisał, że mu dobrze. Zapomniał, że musiał cały rok przychodzić na kółko matematyczne na zerówkę?

Te wpisy jako żywo przypominają mi opinie sponsorowane pod ofertą sklepów internetowych…
Nawet opinie anonimowe bywają zafałszowane jeśli ucznia lub pracownika zapytać, co sądzi o swojej szkole lub miejscu pracy…
A nuż się ktoś dowie, co myślę naprawdę? Lepiej zatrzymam to dla siebie. O, Zdzisio też napisał, że mu dobrze. Zapomniał, że musiał cały rok przychodzić na kółko matematyczne na zerówkę?

Przeczytałem te opinie angielskich dziewięciolatków i chciałbym wystąpić w ich obronie. Wydaje mi się, że dzieci napisały prawdę i szczerze. Na plus dzieci należy głównie zaliczyć to, że trzymały się tematu: miały napisać na temat swoich osiągnięć i o tym, co było dobre w szkole – i na ten temat napisały.
Z kolei co z tego wynika, to już jest według mnie kwestia dyskusyjna. Nie wykluczone, że wchodzą tu w grę różnice kulturowe między Anglią i Polską jakie z pewnością istnieją i znajdują odbicie w szkole.

Myślę, że próbujemy wyczytać z tych kilku tekstów więcej niż w nich jest.
1. Pytanie było sformułowane tak, by unikną odpowiedzi negatywnych, a można było zapytać neutralnie, np. „co dla ciebie było ważne?”, albo co najlepiej zapamiętałeś?”, dlatego uważam, że podstawowym celem tej pracy było pozytywne nastawienie uczniów do szkoły na koniec roku szkolnego, a nie podsumowanie pracy.
2. Oczywiście, może to być pewna forma informacji zwrotnej dla nauczyciela, ale wymaga dużej ostrożności w interpretacji. Jasne jest, że w informacji zwrotnej udzielanej na zakończeniu (dowolnego spotkania) unika się informacji negatywnych, ale w innych momentach należy być otwartym i na takie informacje.
3. Mamy wypowiedzi piątki uczniów, zakładam że było ich jeszcze kilkunastu. Zapewne wybrane zostały te najbardziej interesujące, kartki z napisem „poprawiłem się z ortografii i nauczyłem tabliczki mnożenia” pozostały w szufladzie i nie poszły w świat. Podobnie jak puste kartki, jeśli się takie trafiły.
4. Czytając te teksty próbujemy się bawić w archeologów i na podstawie kilku znalezionych skorup odtworzyć życie nieznanej cywilizacji angielskiej szkoły, stąd wiemy, że polega ono na pisaniu opowiadań, realizowaniu projektów i fajnym wuefie (i jeszcze trochę matematyki na okrasę).
5. W polskich szkoła spotkałem się parę razy z nauczycielami, którzy zadawali podobne pytani uczniom, zaręczam, że z przeciętnej, 30 osobowej klasy dałby się znaleźć kilka równie ciekawych wypowiedzi.
6. Niedawno prowadząc zajęcia w 6 klasie zadałem podobne pytanie, tylko dotyczące 6 lat wspólnego życia, odpowiedzi były na prawdę ciekawe, ale jedno muszę przyznać, w wielu przypadkach zaskakujące dla wychowawcy.

Myślę, że próbujemy wyczytać z tych kilku tekstów więcej niż w nich jest.
1. Pytanie było sformułowane tak, by unikną odpowiedzi negatywnych, a można było zapytać neutralnie, np. „co dla ciebie było ważne?”, albo co najlepiej zapamiętałeś?”, dlatego uważam, że podstawowym celem tej pracy było pozytywne nastawienie uczniów do szkoły na koniec roku szkolnego, a nie podsumowanie pracy.
2. Oczywiście, może to być pewna forma informacji zwrotnej dla nauczyciela, ale wymaga dużej ostrożności w interpretacji. Jasne jest, że w informacji zwrotnej udzielanej na zakończeniu (dowolnego spotkania) unika się informacji negatywnych, ale w innych momentach należy być otwartym i na takie informacje.
3. Mamy wypowiedzi piątki uczniów, zakładam że było ich jeszcze kilkunastu. Zapewne wybrane zostały te najbardziej interesujące, kartki z napisem „poprawiłem się z ortografii i nauczyłem tabliczki mnożenia” pozostały w szufladzie i nie poszły w świat. Podobnie jak puste kartki, jeśli się takie trafiły.
4. Czytając te teksty próbujemy się bawić w archeologów i na podstawie kilku znalezionych skorup odtworzyć życie nieznanej cywilizacji angielskiej szkoły, stąd wiemy, że polega ono na pisaniu opowiadań, realizowaniu projektów i fajnym wuefie (i jeszcze trochę matematyki na okrasę).
5. W polskich szkoła spotkałem się parę razy z nauczycielami, którzy zadawali podobne pytani uczniom, zaręczam, że z przeciętnej, 30 osobowej klasy dałby się znaleźć kilka równie ciekawych wypowiedzi.
6. Niedawno prowadząc zajęcia w 6 klasie zadałem podobne pytanie, tylko dotyczące 6 lat wspólnego życia, odpowiedzi były na prawdę ciekawe, ale jedno muszę przyznać, w wielu przypadkach zaskakujące dla wychowawcy.

Z tym że akurat szkoła angielska, pomimo swoich własnych bolączek, rzeczywiście sporo się jednak różni od polskiej, zwłaszcza w podejściu do oceniania w ciągu roku. Bolączką szkoły angielskiej są egzaminy decydujące o przyjęciu na kolejny poziom – to jest stres dla uczniów i dla szkół, bo te są oceniane na ich podstawie. Natomiast podejście do oceniania postępów dziecka to rzeczywiście jest raj w porównaniu z Polską. Przede wszystkim w większości robi się test diagnozujący, który pozwala ocenić potencjał dziecka i to do tych wyników (z pewnym marginesem) są porównywane dalsze wyniki dziecka, a nie do jakiegoś wyśrubowanego wyobrażenia. Dziecko ma oczekiwane B i jeśli osiąga C, to zachęca się go dalszego wysiłku, bo wszyscy wiedzą, że go stać. Jeśli osiągnie A, tym lepiej. Dzieciaki są oceniane w raportach w dwóch kategoriach: za osiągnięcia i za wysiłek (effort). Nawet uczeń, który osiąga przeciętne wyniki, ale się bardzo stara, ma szansę zdobyć np nagrodę szkolną za wysiłek właśnie. Ocen nie omawia się publicznie na forum klasy, a już na pewno nie na forum rodziców, one nie są przedmiotem drwin, bo nauczyciel omawia je indywidualnie z rodzicami. Nie ma – poza tymi nieszczęsnymi egzaminami typu GCSE – presji na oceny. Ostatni poziom – maturalny, czyli A-levels to już zupełnie inna bajka, bo do tego podchodzą ludzie już bez przymusu szkolnego i podejście jest kompletnie inne. Oczywiście, że szkoła angielska ma mnóstwo problemów, zwłaszcza publiczna, ale akurat w kwestii oceniania postępów to istotnie jest przepaść.

Dla mnie te refleksje dzieci są dowodem na to, że nauczanie w ich szkole jest optymistyczne i oparte na mocnych stronach stronach uczniów. To jest sukces-szukanie dobra i pozytywne spojrzenie na to, co mogę poprawić, zrobić lepiej.

Dla mnie te refleksje dzieci są dowodem na to, że nauczanie w ich szkole jest optymistyczne i oparte na mocnych stronach stronach uczniów. To jest sukces-szukanie dobra i pozytywne spojrzenie na to, co mogę poprawić, zrobić lepiej.