Własny lęk, podsycany przez wiadomości z mediów, bardzo mocno wpływa na samopoczucie uczniów. Ci z nich, którzy doświadczają silnych reakcji emocjonalnych, mogą mieć trudności ze skupieniem się na zadaniach szkolnych i uczestnictwie w lekcjach.
Potrzebują odzyskania poczucia pewności siebie, bezpieczeństwa osobistego i pomocy w organizacji własnego procesu uczenia się.
National Child Traumatic Stress Network (NCTSN) i Amerykańskie Stowarzyszenie Terapii zajęciowej opracowało trzy wskazówki – jak pomóc uczniom. Wskazówki są bardzo trafne, a pierwsza z nich nie jest często respektowana.
- Ustal jasne procedury.
Zapewnienie jak największej przewidywalności tego, co będzie się działo. Przewidywalność daje uczniom poczucie bezpieczeństwa i zmniejsza poczucie bezradności, jakie mogą odczuwać w wyniku przypadkowego charakteru wydarzeń.
Mogą być to stale godziny lekcji, ustalony sposób zadawania i sprawdzania zadań. Instrukcje do wykonania powinny być jasno sformułowane, a nawet podzielone na etapy, aby uczniowie nie czuli się przytłoczeni zadaniem.
Jeśli nie da się utrzymać planu, to trzeba poświęcić czas na wyjaśnienie przyczyn zmiany. O zmianach zawsze trzeba uczniów informować z wyprzedzeniem, to zmniejsza stres i upewnia uczniów, że są ważni dla dorosłych.
- Daj uczniom możliwość wyboru.
Może to być prosty wybór miejsca w sali lekcyjnej, kolejności wypowiedzi itp. W przypadku nauczania zdalnego i rzeczywistego zawsze można uczniom umożliwić wybór zadania lub sposobu jego wykonania. Wybór daje uczniom poczucie kontroli nad własnym życiem i zmniejsza poczucia bezradności.
- Buduj relacje.
Uczniowie powinni wiedzieć, że ich nauczyciele troszczą się o nich, zarówno o ich osiągniecia w nauce, jak i ich samopoczucie. Warto zacząć od pytania uczniów o samopoczucie i ich opinię o sytuacji, w której się znaleźliśmy. Bardzo korzystne dla relacji są spotkania indywidualne zarówno w czasie rzeczywistym, jak i online.
Inspiracja artykulem Cecilii Cruse
