Nauczyciele: Cindy Garcia, Danielle Ngo, Patrick Brown i Andrea Clark dzielą się swoimi ulubionymi strategiami nauczania matematyki.
Cindy Garcia – Reprezentacja abstrakcji (Concrete Representational Abstract).
Cindy Garcia rozpoczyna z uczniami temat od wykorzystania materiałów, z których pomocą można pokazać przykłady abstrakcyjne związane z nową koncepcją.
Na przykład uczniowie mogą przy pomocy klocków, liczydeł zaprezentować liczby: 102, 120 i 201, a potem rozważyć różnicę w umiejscowieniu cyfry 2.
Do reprezentacji można użyć rysunku, plakatu lub zaplanować małe przedstawienie.
W późniejszej części lekcji uczniowie sięgają do reprezentacji, która sami stworzyli, co pomaga im w zrozumieniu pojęcia.
Sposób może być zastosowany na każdym etapie uczenia się. Na przykład przy wprowadzaniu dzielenie wielomianów można sięgnąć do dzielenia pisemnego liczb. W tym przypadku odwołujemy się do połączenia z wcześniejszymi koncepcjami.
Takie podejście daje uczniom możliwość sięgnięcia do czegoś znanego. Zaczynanie od czegoś zupełnie nowego, co się uczniom z niczym nie kojarzy, przeważnie jest trudniejsze dla nich do opanowania.
Danielle Ngo – Dyskusja
W wielu szkołach na lekcjach matematyki uczniowie uczeni są, że istnieje jedna prawidłowa odpowiedź na każdy problem matematyczny i że istnieje jeden skuteczny sposób na dojście do tego wniosku. Taki „spadek” hamuje nauczycieli przed dyskutowaniem na temat wyniku i na temat dróg dochodzenia do rozwiązania.
Zezwolenie na dyskusję między uczniami — nie tylko między uczniami a też ich nauczycielem — tworzy w klasie środowisko, w którym wszyscy są szanowani i zdanie każdego jest doceniane. To zachęca uczniów do samodzielnego dochodzenia do rozwiązania, do zadawania pytań i do aktywnego angażowania się w lekcje. Nauka staje się wspólnym wysiłkiem, w którym każdy uczeń może i powinien uczestniczyć.
Danielle Ngo odchodzi od zapamiętywania na pamięć procesu, gdyż takie postępowanie jedynie przygotowuje do zdania testu, ale jest powierzchowne i nie buduje solidnych podstaw dla zrozumienia bardziej złożonych pojęć.
Zamiast tego stawia na wyjaśnianie procesu myślenia uczniów. To popycha uczniów do wyjścia poza rozumienie matematyki jako zestawu zadań do opanowania. Dyskusja w klasie daje uczniom swobodę odkrywania „dlaczego i jak”, angażowania się w pojęcia, możliwość krytycznego myślenia i łączenie nowych tematów z wcześniejszą wiedzą.
Dzięki opowiadaniu i dyskutowaniu o matematyce, uczniowie uczą się używania pojęć, rozwijają swoje umiejętności językowo-matematyczne. Mogą lepiej zrozumieć definicje jak też ich prawidłowe zastosowanie. Sformułowanie definicji własny językiem daje gwarancję, że uczniowie tę definicje zapamiętają.
Patric Brown – Nie zaczynać od definicji
Dać uczniom możliwość poznania pojęcia przed wyjaśnieniem, o co w nim chodzi.
Przykład 1. Zanim mówimy z uczniami o pojęciu obwodu i pola, można najpierw porównać różne sprzęty domowe pod kątem długości i obszaru. Lub można posłużyć się klockami Lego.
Przykład 2. Przed wprowadzeniem pojęcia liczby pierwszej można poprosić uczniów, aby zastanowili się, co wyróżnia zbiór A złożony z liczb: 3, 17, 103, 41, od zbioru B złożonego z liczby: 4, 35, 121, 42.
Takie postępowanie pomaga przekształcić tradycyjne lekcje matematyki w działania promujące rozwój głębszego zrozumienia pojęciowego..
Andrea Clark – Plakat
Andrea Clark poleca stosowanie plakatów jednorazowych lub wielokrotnego użytku. Plakaty są wieszane na ścianie i uczniowie na nich wspólnie pracują nad matematyką.
Pomysł pochodzi od Petera Liljedahla (https://www.peterliljedahl.com/btc), który uważa, że ten sposób pracy zachęca do rozwiązywania problemów matematycznych. Liljedahl odkrył, że uczniowie, którzy pracowali na tablicach, więcej dyskutowali, wytrwalej pracowali. Przy czym praca na tablicy pionowej (zawieszonej na ścianie) jest efektywniejsza od pracy na plakatach rozłożonych na stole.
Andrea Clark uważa, że uczniowie pracujący w grupach na plakatach byli bardziej skłonni do podejmowania ryzyka, nawet byli gotowi wymazać wszystko, co zrobili i zacząć od nowa, jeśli było to konieczne. Byli w stanie rozwiązywać złożone i trudne problemy, pokrywając tablice swoim myśleniem i rysowaniem. Uczniowie mogą korzystać z pracy innych grup, zaglądając na sąsiednie plakaty. Nauczyciel może śledzić postęp prac i w razie potrzeby pomoc.
Korzystałam z artykułu Larry Ferlazzo z 11 lipca, 2021
