Zaangażowanie rodziców, a wyniki w nauce

Przeczytałam artykuł Tanya Vaughan i Susannach Schoeffel na temat wpływu zaangażowania rodziców na naukę ich dzieci. W Australii wykonano wiele badań na ten temat i są one cytowane w artykule. Zachęcam do zajrzenia. Ja zajmę się kilkoma intersującymi mnie fragmentami. 
Badania edukacyjne określają czasami efekt wprowadzania jakiegoś czynnika do procesu nauczania, jako liczbę zaoszczędzonego czasu na nauczanie w ciągu roku.
Education Endowment Foundation (Evidence for Learning Teaching & Learning Toolkit: Education Endowment Foundation. Parental Engagement. Viewed 1 October) zbadało, że  zaangażowanie rodziców w uczenie się ich dzieci może poprawić naukę uczniów średnio o trzy miesiące.
O jakim zaangażowaniu mówimy?
Zaangażowanie rodziców lub opiekunów zostało zdefiniowane, jako działanie, które wspiera naukę dzieci w domu, w szkole i w społeczności. Różni się to od zaangażowania rodziców typu – wzięcie udziału w wydarzeniach szkolnych.
Education Endowment Foundation (EEF) w Australii opracowuje zalecenia i porady dla szkół, jak pracować z rodzicami w kierunku wsparcia dzieci w nauce.
Przedstawiono cztery oparte na badaniach zalecenia, które opisują, w jaki sposób rodzice mogą być zaangażowani w szkole, aby następowała poprawa wyników nauczania. Są to:

1. Świadoma koncentracja nauczycieli na współpracy szkoły z rodzicami;
2. Zapewnienie praktycznych strategii wspierających naukę ucznia w domu i pomoc w tej nauce ze strony rodziców;
3. Opracowanie sposobów kontaktów rodziców ze szkołą, które będą zachęcać do pozytywnego dialogu na temat uczenia się;
4. Zaoferowanie w razie potrzeby trwałych i celowych dróg wsparcia dla rodziców.

W artykule autorzy zajęli się obszarem uczenia się w domu i komunikacji, czyli punktami 2 i 3.
Ad 2. Dom
Strategie angażowania rodziców w pomoc w uczeniu się w domu są różne dla różnych grup wiekowych. Na przykład wspólne czytanie jest skuteczne dla młodszych dzieci, a pomoc w zarządzaniu pracą domową jest potrzebna starszym dzieciom.
Jedną ze strategii pomocy w czytaniu i pisaniu jest zadawanie przez rodziców dzieciom pytań otwartych na temat lektury. Jest to lepszy sposób niż słuchanie dziecka, które czyta na głos (Jeynes, 2012; Sénéchal, 2006; Sénéchal i Young, 2008).
Rozumiem, że o tych strategiach szkoła powinna informować rodziców i zachęcać ich do ich stosowania.
Dzieci, które regularnie odrabiają zadania domowe, osiągają wyższe wyniki niż te, które tego nie robią (Van Poortvliet, Axford i Lloyd, 2018). Wpływ pracy domowej na wyniki uczenia się uczniów różni się w zależności od wieku. Zaobserwowano, że praca domowa na wyższych poziomach nauczania wywiera większy wpływ na uczenie się ucznia niż na poziomach niższych.
Z własnego doświadczenia wiem, jak dużo czasu tracą uczniowie na zabranie się do odrabiania pracy domowej. Dlatego pomoc ze strony rodziców o zarzadzaniu czasem może być bardzo pomocna.
Ad 3 Komunikacja
Spersonalizowana komunikacja z rodzicami może poprawić naukę i frekwencję uczniów. Komunikacja musi przebiegać w obie strony, rodzice powinni otrzymywać informację o dziecku w szkole, a nauczyciel informacje o uczniu w domu.
Jeśli komunikacja nie jest bezpośrednia, tylko np. listowna, to też personalizacja jest potrzebna. Przekazywane wiadomości powinny być powiązane z nauką ucznia, przekazywać pozytywne opinie o dziecku oraz doceniać i świętować sukcesy dziecka (van Poortvliet, Axford i Lloyd, 2018, s. 7).
Budowanie efektywnych relacji z rodzicami powinniśmy zacząć od zadania sobie pytania: Czy ja i rodzice moich uczniów jesteśmy gotowi na taką formę komunikacji? A następnie zastanowić się, jak budować tego typu zaufanie pomiędzy szkołą i rodzicami.
Wskazówka w postaci spersonalizowanego kontaktu w atmosferze zaufania jest moim zdaniem kluczowa. Listy lub przemowy do wszystkich rodziców nie są moim zdaniem skuteczne.
W artykule https://www.teachermagazine.com.au/articles/evidence-informed-parental-engagement?utm_source=CM&utm_medium=Bulletin&utm_content=15October
znajdziecie odnośniki do badań i stron zajmujących się tym tematem.