Drobnostki

Dlaczego małe rzeczy – drobnostki mają znaczenie w szkole?

Często słyszymy radę – Nie przejmuj się drobnostkami! Ale to właśnie z drobnostek składa się całość, i często one mają wpływ na sprawy zasadnicze.

Co może być uznane za drobnostką w szkole?

Drobnostka to zwykle proste zwykle gesty, słowa wypowiedziane mimo chodem w trakcie codziennego dnia, uśmiechy, upomnienia itp. Te drobnostki mogą zranić, a mogą też pokazać komuś, że jest ceniony, że ktoś się o niego troszczy. To one często zaspakajają trzy główne potrzeby ucznia (na które wskazuje teoria samostanowienia): autonomii, kompetencji i więzi.

Szczególnie duży wpływ mają one na budowanie więzi. Przynależność i akceptacja to nie tylko miłe uczucia, których doświadczają uczniowie; są one niezbędnym warunkiem, aby uczenie było możliwe. Aby można było się uczyć, potrzebne jest przekonanie, że się przynależy i jest się akceptowanym. To przekonanie może wynikać właśnie z drobnych gestów.

Podstawową pożądaną przez ucznia informacją jest to, że nauczyciel się o niego troszczy. Uczniowie nie będą wiedzieć, o tym, dopóki nie zostanie im to przekazane za pomocą jasnych, bezpośrednich słów i namacalnych działań.

Zaletą drobnostek jest to, że nie wymagają wielkiego wysiłku i nakładu pracy, można je zrealizować mimochodem.

Przykłady kilku znaczących drobnostek, które wpływają na zaspokojenie potrzeby więzi:

• Zwracanie się po imieniu, a nawet zdrobnieniu, które uczeń lubi.
• Uśmiech na powitanie.
• Deklaracja pomocy, o ile będzie potrzebna.
• Używanie słów: „proszę”, „dziękuję”, „witam” i „przepraszam”.
• Zapytanie ucznia o samopoczucie.
• Okazanie zainteresowania.
• Przyznanie się do błędu i przeproszenie.
• Rozwiązywanie problemów w osobistym kontakcie, a nie publicznie.
• Zapytanie ucznia o przyczynę niewłaściwego zachowania, zamiast wyciąganie zapowiedzianych konsekwencji.
• Pokazywanie na własnym przykładzie sposobów wychodzenia z trudnej sytuacji.
• Oferowanie pomocy – możesz na mnie liczyć.
• Okazywania zaufania i wiary w możliwości ucznia.
• Okazywanie zainteresowania, tym czym uczeń się interesuje.
• Zainteresowanie życiem poza szkolnym ucznia.
• Okazywania zaufania uczniowi.
• Dawanie możliwości wyboru.
• Włączanie uczniów w podejmowanie decyzji.
• Wyjaśnianie powodów dlaczego uczniowie mają się czegoś uczyć.
• Określanie i przekazywanie uczniom kryteriów sukcesu, przed wykonaniem przez nich zadania.
• Umożliwianie poprawy pracy.
• Pytanie uczniów – jak chcą być nauczani o oceniani.
• Docenianie za konkrety.

Inspiracja artykułem Jima Dillona