Czy jest możliwe stale cieszyć się nauczaniem?
Droga nauczycielska usiana jest często niepowodzeniami i nieudanymi próbami, czy w takim razie nie wpływa to na zniechęcenie do nauczania?
Do tego dokłada się otoczenie, które delikatnie sugerują, że lepiej robić co innego za większe pieniądze i z większym prestiżem.
Dlaczego w takim razie nie porzucamy pracy w szkole?
Teoria samostanowienia mówi, że każdy uczący człowiek potrzebuje:
AUTONOMII, KOMPETENCJI i WIĘZI
W tym wpisie – jak sobie można je zapewnić i cieszyć się nauczaniem.
- Radość
Chociaż ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z istniejących wyzwań, należy również pamiętać, że kluczowym aspektem naszego zawodu jest radość. Radość można znaleźć nie tylko wtedy, gdy wszystko idzie dobrze. Chodzi o głębokie poczucie spełnienia, zaufania i nadziei, których możemy się trzymać, nawet w chwilach niepowodzeń i walki.
Są takie chwile, że widzimy zapał w oczach uczniów, gdy zauważamy, że jesteśmy dla młodych ludzi ważni, że mamy na nich wpływ. Te chwile trzeba pielęgnować. Inne zawody rzadko dają taką satysfakcję.
Pamiętam, gdy moja klasa zdawała maturę i żegnaliśmy się, wtedy mój mąż Jacek Strzemieczny powiedział: Zanotuj sobie, co uczniowie mówią ci na do widzenia. Teraz po latach nie mogę uwierzyć, w to co mówili moi uczniowie.
Radość i jej celebrowanie pomaga w poszukiwaniu i wypróbowywaniu nowych rozwiązań, a to dodaje energię do podejmowania wyzwań. Konieczne jest poczucie AUTONOMII, wyboru i otwartej drogi do próbowania.
- Razem
Jednym z błędów nauczycielskich jest działanie w samotności. Z czasem samotność prowadzi do wypalenia. Ważne, aby nauczaniem zajmować się w szkole wspólnie. Dyskutować, dzielić się doświadczeniami, razem próbować i analizować. Najlepiej, gdy kultura pracy szkoły oparta jest na wzajemnym szacunku, zaufaniu i pomocy.
Można też poszukać mniejszego wsparcia, tworzyć zespoły pracujące razem i pomagające sobie. Wspólna praca daje więcej radości i bezpieczeństwa i buduje WIĘŹ.
- Relacje
Nauczyciele spędzają w szkole kilka godzin dziennie i może to być czas przyjemny lub pełen trudności i braku bezpieczeństwa. Dużo zależy od relacji jakie nauczyciel ma z uczniami i z innymi nauczycielami. Dobre relacje zależą od nauczyciela, może o nie zadbać lub nie.
WIĘŹ ważna jest nie tylko z innymi nauczycielami, ale przede wszystkim z uczniami.
- Czas dla siebie
Dla wielu nauczycieli praca jest bardzo ważna i to dobrze, bo wtedy jest szansa na to, aby była radością. Ale warto wyznaczyć sobie granice, aby szybko się nie wypalić. Każdy ma te granice inne. Powinniśmy mieć czas dla własnej rodziny, na kultywowanie hobby i dla przyjaciół. Pomocne może być praktykowanie wdzięczności i uważności.
Każdy z nas jest ważny i powinien mieć wybór i AUTONOMIĘ i nie czuć się przymuszanym.
- Kompetencja
Aby móc siebie samego kochać musimy mieć poczucie własnej wartości, czyli czuć się KOMPETNETNYMI. Najlepiej szukać docenienia w samym sobie. Można to robić poprzez wnikliwe badanie własnego nauczania, czy jest skuteczne, czy jest zgodne z potrzebami uczniów.
Docenienie można również oczekiwać od zespołu nauczycieli, w którym panuje atmosfera szacunku i zaufania. W końcu docenienie można uzyskać u uczniów i dyrektora szkoły. Uczniów trzeba pytać, jak chcą być nauczani. Dyrektor może służyć pomocą w razie trudności, ale też doceniać podejmowane przez nauczyciela próby i wyzwania.
Nawet jeśli chwile radości są krótkie, mogą dostarczyć iskry potrzebnej do pobudzenia satysfakcjonującego rozwoju, połączenia i zmian dla nas samych, naszych klas i całej społeczności szkolnej.
Korzystałam z artykułu: Christina Torres Cawdery
https://www.edutopia.org/article/sparking-teaching-joy
