Coraz bardziej skłaniam się do opinii, że umiejętność słuchania jest jedną z najważniejszych w relacjach pomiędzy ludźmi. Może to się wydać dziwne – przecież każdy z nas słucha innych. Rzecz w tym – jak słucha, chodzi o słuchanie empatyczne. Polega ono na skupieniu się na rozmówcy, nieocenianiu tego co przedstawia, odłożeniu swoich spraw i doświadczeń na bok, powstrzymanie się od udzielania rad (choćbyśmy mieli zbawienne rady) i utrzymywanie stałego kontaktu wzrokowego. Krótko mówiąc słuchanie z troska o rozmówcę. Ludzie najbardziej potrzebują wysłuchania i zrozumienia.
Kiedyś myślałam, że najlepsze jest udzielenie dobrej rady. Teraz wiem, że czyjaś rada rzadko jest do przyjęcia. Można to łatwo sprawdzić udzielając rady, a wtedy usłyszy się od rozmówcy: No tak, ale….
To oznacza, że nasza rada może byłaby dobra dla nas, ale nie dla naszego rozmówcy. Mówiący potrzebuje opowiedzieć o swoim postrzeganiu rzeczywistości, potrzebuje życzliwego słuchacza. Dzięki mówieniu, sam siebie zaczyna słyszeć i często sam znajduje rozwiązanie swojego problemu.
Nawet jeśli go nie znajdzie, to czuje ulgę, że mógł z kimś podzielić się problemem.
Słuchanie empatyczne jest najlepszym narzędzie do budowania relacji. Jeśli możemy, troskliwej dla nas osobie, opowiedzieć swoją historię, to osoba staje się nam bliższa.
Aby kogoś zrozumieć, warto przede wszystkim słuchać. Jeśli będziemy przerywać, to stracimy wieź. Nie oznacza to, że zawsze musimy milczeć, możemy zadawać pytania, ale nie takie, które są dla nas ciekawe, ale takie, które lepiej pozwolą zrozumieć mówiącego i zachęcą go do kontynuowania mówienia. Na przykład można pytać osobę, o jej odczucia. Czasami pomaga zapytanie o to, co osoba doradziła innemu człowiekowi w takiej sytuacji. Gdyż łatwiej jest doradzić komuś, niż samemu sobie.
Ważna jest mimika twarzy i okazywanie zainteresowania, dlatego kontakt wzrokowy jest konieczny.
Dla przyjaciół ważne jest, aby potrafili się słuchać wzajemnie. Przyjaźń oparta na słuchaniu tylko jednej strony nie jest zdrowa. Czyli najlepiej w rozmowie przyjacielskiej przyjąć zasadę, jeden mówi, drugi słucha i potem zmiana.
Przesłanie empatycznego słuchania to: Jestem z tobą, troszczę się, ale najlepszym specjalistą od siebie – jesteś ty sam.
Teoria samostanowienia mówi o trzech potrzebach człowieka: autonomii, kompetencji i przynależności. Empatyczne słuchanie może pomoc te potrzeby wypełniać.
- Autonomia – osoba mówi co chce, dzieli się tym, co chce, do niczego nie jest zmuszana.
- Kompetencje – uznajemy, że osoba jest największym ekspertem od siebie samego, nie radzimy jej, gdyż wierzymy, że ona sama sobie poradzi.
- Przynależność – tworzymy małą oddaną sobie grupę, przynależymy do unikalnej relacji
