Dziennik wdzięczności

Wpis poświęcony ćwiczeniu „mięśnia wdzięczności”

Owen M. Griffith autor artykułu, z którego korzystam powiedział: Bazując na moim 10-letnim doświadczeniu w nauczaniu, wdzięczność jest najpotężniejszym narzędziem, jakie znam. Wdzięczność dała mi siłę do skuteczniejszego nauczania, doceniania moich indywidualnych uczniów, rozwoju zawodowego i cieszenia się życiem.

Griffith proponuje prowadzenie przez uczniów Dziennika wdzięczności.

Najpierw warto samemu przez kilka tygodni robić wpisy w swoim dzienniku wdzięczności, wtedy odczuje się moc prowadzenia dziennika. Dopiero potem warto podzielić się tym sposobem z uczniami i zachęcić ich do spróbowania.  Od czego zacząć? Możesz zacząć swój dziennik wdzięczności od bycia wdzięcznym za to, że żyjesz, że masz jedzenie i ubranie do noszenia. Potem warto spojrzeć na sferę nauczania, komu i za co można być wdzięcznym w szkole?

Uczniom można zaproponować prowadzenie zeszytu, w którym każdy dzień rozpoczynają od napisania pięciu podziękowań. Można również prowadzić dziennik w komputerze. Z doświadczenia Owena M. Griffith, wynika, że po roku każdy ma wpisanych prawie 1000 podziękowań.

Można rozpocząć od zwykłego formularza:

1. Dzięki za ___________________________.
2. Dzięki za ___________________________.
3. Dzięki za ___________________________.

Można raz w tygodniu zorganizować wymianę ulubioną wdzięcznością. Dowiadujemy się wtedy, za co uczniowie są wdzięczni, co im dobrego się przydarzyło. Są to informacje, których w inny sposób byśmy nie zdobyli. To pomaga budować pozytywną kulturę w klasie.

Warto zwrócić uwagę, aby uczniowie byli we wpisie konkretni, na przykład, zamiast pisać „Dziękuję za lunch”, lepiej jest napisać: „Dziękuję za pomidory i sałatę w mojej sałatce oraz za chłodną, ​​mrożoną herbatę z przyjaciółmi” lub „Dziękuję za pożywny lunch przygotowany przez tatę”.

Wdzięczność może dotyczyć też nauczania. Można zapytać uczniów, czy mogą być wdzięczni za pracę domową. Jest to wyzwanie, które pozwala uczniom zobaczyć, co jest dobrego w odrabianiu pracy domowej, że ona może pomagać im się uczyć i przygotować do szkoły i do późniejszego życia.

Innym sposobem na ćwiczenie mięśnia wdzięczności jest zapisywanie podziękowań na karteczkach samoprzylepnych i umieszczanie ich na drzwiach klasy. Uczniowie wchodząc do sali lekcyjnej mogą sobie przypomnieć o wdzięczności. Czasami uczniowie zabierają ten pomysł do domu i przykleją w domu podziękowania na karteczkach samoprzylepnych, które przypominają im, by pozostali wdzięczni.

Widoczna zmiana

Codzienne prowadzenie dziennika wdzięczności pomaga uczniom osiągać wyższe stopnie; wyższe cele; większą satysfakcję ze związków, życia i szkoły; mniej materializmu; i więcej chęci dawania. Pozwala zarówno uczniom, jak i dorosłym być bardziej optymistycznymi, doświadczać większej satysfakcji społecznej, mniej zazdrościć i być mniej skłonnymi do depresji, mieć mniej dolegliwości fizycznych i lepiej spać.

Owen M. Griffith zauważa te pozytywne zmiany u swoich  uczniów. Kupił dzienniki wdzięczności dla całej swojej rodziny. Przy obiedzie dzielili się swoją wdzięcznością z całego dnia.

Warto samemu wypróbować dziennik wdzięczności i zobaczyć, że one działają. Wdzięczność zmieniła życie wielu osób. Im jej więcej, tym więcej dobra w życiu.

Na stronie Gratefulness.org można znaleźć więcej zasobów na temat praktykowania wdzięczności.