Błąd, czy dyskalkulia?

Lęk matematyczny jest powszechną i znaczącą przeszkodą dla wielu uczniów, zwłaszcza tych z trudnościami w nauce, które zakłócają rozumienie matematyki.

Znane jest pojęcie dyskalkulii, którą wywołuje lęk przed matematyką i blokuje uczenie matematyki. Dyskalkulia – znana również, jako „dysleksja matematyczna”, „zaburzenie uczenia się matematyki”, „specyficzne trudności w uczeniu się matematyki” i pod innymi nazwami, charakteryzuje się trudnościami, które powodują osiąganie słabych wyników matematycznych.

Toczy się dyskusja, czy dyskalkulia może być uznana za dysfunkcję, tak jak dysleksja. Jeszcze kilka lat temu w Polsce, Ministerstwo Edukacji podważało istnienie tej dysfunkcji.

Uważam, że zrozumienie problemu dyskalkulii pomoże nauczycielom w wyborze odpowiednich metod nauczania, a w konsekwencji także przestraszonym matematyką uczniom. Szczególnie wydaje mi się pomocne, przyjrzenie się błędom popełnianym przez uczniów i ich przyczynom. W artykule z którego korzystałam są zamieszczone liczne przykłady błędów i wyjaśnienia, skąd mogą pochodzić.

Oznaki i objawy dyskalkulii

  • Brak płynności liczenia, używanie palców i znaków do śledzenia liczenia.
  • Pomaganie sobie w liczeniu przez mówienie na głos.
  • Zgadywanie wyniku bez liczenia.
  • Wadliwe lub jedynie częściowe zapamiętywanie procedur matematycznych.
  • Za mała pamięć robocza – mieszanie operacji, znaków, cyfr i pomysłów, utrata ciągłości w podczas rozumowania.
  • Nieświadome błędy w liczeniu, rozumowaniu i pisaniu.
  • Używanie prostych operacji zamiast bardziej skomplikowanych, np. wielokrotne dodawanie i odejmowanie zamiast odpowiednio mnożenia i dzielenia.
  • Problemy z wizualizacją liczb, kształtów, zmian orientacji, układów i obiektów w przestrzeni.

 

Nie wszyscy uczniowie z dyskalkulią mają wszystkie te trudności. Najlepiej myśleć o dyskalkulii, jako o zespole cech, które wynikają z deficytów procesów mózgowych obejmujących percepcję, pamięć roboczą, przetwarzanie i komunikację.

 

Inne często występujące cechy zespołu dyskalkulii to trudności:

  • w rozpoznawaniu czasu; odczytywaniu godzin na zegarze,
  • w planowaniu, śledzeniu i interpretacji informacji pochodzących z kalendarzy, harmonogramów i dat,
  • w zapamiętywaniu, np. kodów, numerów telefonów, adresów, haseł,
  • nawigacji i orientacji od lewej do prawej, od góry do dołu,
  • z wyobraźnią przestrzenną,
  • z pamięcią wzrokową,
  • w zapamiętywaniu procedur i sekwencji np. w tańcu, sporcie, jeździe na rowerze.

 

Dyskalkulia to nie jest osiąganie słabych wyników w nauce matematyki, spowodowanych nieuwagą, chorobą, niewystarczającym zainteresowaniem, zaległościami w nauce, złym nauczaniem i innymi przyczynami środowiskowymi.

Uczniowie z dyskalkulią mogą nieświadomie popełniać błędy, które są błędnie rozpoznawane, jako nieostrożność, brak zainteresowania i inne negatywne zachowania. Często dyskalkulia wiązana jest z ADHD.

 

Przykłady błędów uczniowskich popełnianych podczas nauki matematyki

  • Obstawanie przy czymś.

Przykłady:

  • Uczeń stara się odjąć 3 od 4 i otrzymuje prawidłową odpowiedź. Mimo to błędnie wpisują, jako swoją odpowiedź liczbę 3 – ostatnią liczbę, którą zastosował.
  • Uczeń musi rozszerzyć ułamek 5/6 tak, aby jego mianownik wynosił 48. Prawidłowo rozumuje, że musi pomnożyć licznik przez 8. Gdy mnoży 5 przez 8, błędnie podaje, jako iloczyn 46 zamiast 40, gdyż nieświadomie zachowuje „6” z oryginalnego mianownika i dołączenie go do wyliczenia.
  • Pomieszane operacje.

Przykład: Uczeń musi pomnożyć 6 przez 2. Chociaż widzi symbol mnożenia, jego mózg natychmiast dodaje te liczby i błędnie wymienia odpowiedź, jako „8”.

  • Podstawianie numerów

Przykład: Uczeń musi znaleźć iloczyn 321 x 3. Zamiast pomnożyć liczbę jedności przez 3, błędnie dodają te liczby i uzyskuje 4. Następnie, zamiast pomnożyć 3 przez liczbę dziesiątek 2, mnoży ją przez 4 – nieświadomie zachowuje ​​liczbę 4 i zastępuje nią 3.

  • Mieszanie podobnych brzmiących liczb.

Przykłady:

  • Mieszanie „12” z „20”, ponieważ oba zaczynają się od dźwięku „dwa”
  • Mieszanie „16” i „60”, ponieważ oba zaczynają się od „szóstki”
  • Mieszanie liczb o podobnym kształcie

Przykład: Mylenie liczb „2” i „5”z powodu tej samej krzywizny wizualnej.

  • Mylenie reguł i procedur

Przykłady:

  • Uczeń musi znaleźć iloczyn 52 x 31. Prawidłowa procedura to najpierw pomnożyć „1” przez „2”, a następnie, przez „5”, ale uczeń odwraca kolejność.
  • Wielokrotne dodawanie, aby uniknąć trudności z mnożeniem.
  • Niezapamiętywanie wartości miejsca po przecinku, co powoduje błędy w obliczeniach.

 

Przykłady błędów dyskalkulicznych popełnianych w życiu

  • Trudności w obliczaniu np. napiwków i transakcji pieniężnych.
  • Trudność w zapamiętywaniu zasad sportowych i zapisywaniu punktów podczas gry.
  • Unikanie czynności wymagających strategicznego myślenia, np. w niektórych sportach, grach wideo itp.
  • Trudności z przetwarzaniem szybkich bodźców wzrokowych. Dzieje się to wtedy, gdy bodźce pojawiające się szybciej niż mózg jest w stanie je przetworzyć, powoduje to uczucie zagubienia i trudności w nadążaniu.
  • Rozpoznawanie czasu. Na przykład niezdolność do dokładnego postrzegania upływu czasu, trudności z punktualnością.
  • Trudności z zapamiętywaniem twarzy, imion i ważnych faktów.
  • Nadmierna impulsywność, spontaniczność, brak konsekwencji i zapominanie.

 

Co może zrobić nauczyciel?

Dyskalkulia objawia się inaczej u każdej osoby, za to lęk jest taki sam u wielu osób i jest wszechobecny. Lęk jest naturalną konsekwencją, tego, że nie jesteśmy w stanie działać zgodnie z potrzebami lub oczekiwaniami nam stawianymi. Wcześniejsze negatywne doświadczenia z matematyką owocują lękiem przed następnymi. Lęk może przytłoczyć zdolności umysłowe ucznia, zniechęcić do matematyki i spowodować jej unikanie.

 

Najskuteczniejsze rady, w przypadku nauczania matematyki ucznia z dyskalkulią, polegają na ćwiczeniu języka matematyki, zrozumienia pojęć i budowania pewności siebie poprzez osiąganie sukcesu oraz unikanie wytwarzania lub nasilania u ucznia niepokoju związanego z matematyką.

 

Jakie strategie mogą być pomocne?

Strategia nr 1: Stosowanie różnych sposobów dotarcia do ucznia.

Używanie środków wizualnych, słuchowych i ruchowych. Koncentrowanie się na mocnych stronach ucznia, aby zmaksymalizować efekty uczenia się.

Strategia nr 2: Uczenie matematyki tak, jak języka obcego

Matematyka jest uniwersalnym językiem, którego należy się uczyć z rozmyślną uwagą na symbole, wzory, słowa, ramy, strukturę i inne części matematyki. Trzeba sprawdzać, czy:

  • terminy i słownictwo matematyczne są odpowiednie do poziomu klasy,
  • dla uczniów jasne są wzajemne powiązania symboli, wzorów i kształtów,
  • interpretacja zadania jest zrozumiała (np. czy jasne jest przełożenie zadania tekstowego na równania i odwrotnie).

 

Inne pomocne rady

  • Pokaż tylko jeden problem na raz, aby zmniejszyć przytłoczenie.
  • Pozwól uczniom na głośne rozumowanie.
  • Monitoruj pracę uczniów pod kątem nieświadomych błędów dyskalkulicznych.
  • Podziel i uprość informacje (np. podziel wieloetapowe zadania tekstowe na mniejsze etapy).
  • Organizuj prace uczniów w krótkich odcinkach czasowych.
  • Proś uczniów, aby pokazali, swoje rozumowanie i znaczenie pojęć.
  • Używaj mierników czasu.
  • Nie obciążaj nadmiernie pamięci, pomagaj zapamiętać poprzez np. przedstawienia wizualne.

 

Co zrobić, aby zmniejszyć niepokój matematyczny?

  • Naucz uczniów pozytywnych afirmacji, takich jak „Umiem matematykę. Jestem dobry z matematyki”.
  • Poproś uczniów, aby zapisali swoje odczucia, które towarzyszą im przy przystąpieniu do testu (udowodniono, że to pomaga zmniejszyć niepokój).
  • Nie sprawiaj, by uczeń czuł się źle z powodu popełnianych błędów.
  • Mów uczniom, że liczenie jest umiejętnością wrodzoną i każdy rodzi się matematykiem.
  • Wspieraj u uczniów wiarę, że jeśli tylko włożą wysiłek, to im się uda.
  • Utrzymuj pogląd, że nie ma ludzi niezdolnych, tylko jeszcze się nie nauczyli.

 

Pomocne linki

 

Zaczerpnięte z artykułu Renee Hamilton-Newman

https://www.additudemag.com/math-anxiety-dyscalculia-learning-strategies/

Dodaj komentarz