Artykuł powstał w ramach inicjatywy – Pokażę to na przykładzie.
Swoje przykłady podali: Michał Szczepanik, Żaneta Wójcik, Joanna Sułek, Wiesława Mitulska, Beata Fiszer, Barbara Jaworowicz, Barbara Kanoniak, Karina Wójcik i Ewa Szpot.
Większość nauczycieli i uczniów nie lubi oceniania sumującego przy użyciu stopni. W czasie roku szkolnego można z niego zrezygnować, na rzecz oceniania kształtującego przy pomocy informacji zwrotnej. Jednak na końcu roku przepisy zobowiązują nauczycieli (powyżej klasy trzeciej) do wystawiania stopni. Co zrobić, aby wysiłek włożony w przejście na ocenianie kształtujące w czasie roku szkolnego nie był zmarnowany poprzez ten przepis? Jak zmniejszyć stres uczniów i nauczyciela wywołany koniecznością wystawiania ocen?
Przedstawię kilkanaście wskazówek, choć są one tylko nikłą pomocą w tym trudnym zadaniu.
Krótko je opisując:
- Ustal wspólnie z uczniami system oceniania.
- Określ oczekiwania i wymagania w stosunku do ucznia.
- Określ kryteria sukcesu.
- Stosuj metodę pracy wzorcowej.
- Podziel zadanie na etapy.
- Stosuj wybór.
- Daj wybór terminu.
- Określ terminy.
- Traktuj sprawdzian jako okazję do uczenia się.
- Dodaj komentarz wzmacniający.
- Umożliwiaj poprawę pracy.
- Pozwól na wykonanie pracy w grupach.
- Pomagaj uczniom.
- Organizuj sprawdziany próbne.
- Stosuj do oceny – tabele.
- Dopuszczaj negocjowanie stopnia.
- Stosuj SOK.
- Portfolio
- Niech uczniowie sami układają pytania do testów
- Zrezygnuj ze sprawdzianów
A teraz szczegółowo:
- Zacznę od może najbardziej kontrowersyjnej rady, ale za to bardzo dobrze się sprawdzającej. Zapytać każdego ucznia – jak chciałby być oceniany. Jakie prace mają podlegać ocenie stopniami, a jakie przy pomocy informacji zwrotnej? Może się okazać, że uczniowie będą mieli różne preferencje. Wtedy można przychylić się do różnorodności i dla każdego ucznia stosować jego system oceniania. Ale można również negocjować wspólny system dla całej klasy. System można zmieniać po każdym semestrze.
To podejście buduje odpowiedzialność uczniów za proces uczenia się i czyni ich partnerami nauczyciela. Daje też uczniom wybór, który jest zawsze budujący.
- Jasno określić oczekiwania i wymagania w stosunku do ucznia. Najlepiej określić je wraz z uczniami na początku semestru i trzymać się ich do końca. Daje to uczniom poczucie wpływu na proces uczenia się.
| Przykłady nauczycieli praktyków
Michał Szczepanik – Szkoła Podstawowa w Poczesnej i Starczy Z mojego doświadczenia wynika, że takie działanie jest szczególnie ważne w pracy z uczniami o specyficznych potrzebach edukacyjnych lub takich, którzy nie mają motywacji do uczenia się. Moi uczniowie angażują się, jeśli mają poczucie wpływu, pewność, że podjęte wspólnie ustalenia nie będą zmieniane. Karina Wójcik – Zespół Szkół Publicznych w Szewnie – język niemiecki Na początku każdego roku szkolnego podpisuję z uczniami kontrakt, w którym znajdują się zapisy dotyczące praw i obowiązków ucznia i nauczyciela, punktacji prac pisemnych (zgodne ze statutem) oraz form sprawdzania i oceniania kształtującego, np. – ODPOWIEDZI USTNE – są oceniane ustnie po skończonej odpowiedzi – kształtująco – PRACE DOMOWE – są oceniane sumująco z IZ – PRACA GRUPOWA – jest oceniana koleżeńsko/ kształtująco – PRACE DODATKOWE (długoterminowe, dla chętnych) – są oceniane sumująco z IZ – mini TESTY – z kilku umiejętności po kilku lekcjach kształtująco z IZ – PRACE KLASOWE (oraz diagnozy końcowe) – z działu sumująco. Po przejściu na nauczanie zdalne nastąpiły modyfikacje, polegające na przewadze ocen kształtujących lub wpisywaniu punktów i pre-testów na ocenę kształtującą z IZ. Żaneta Wójcik – Szkoła Podstawowa Nr 36 w Tychach Na moich zajęciach uczniowie lubią mieć określone jasne zasady i wymagania. Wtedy jest dla nich wszystko jasne i wiedzą, jak zaplanować pracę. |
- Określać precyzyjnie kryteria do pracy, do zadania, do sprawdzianu. Przekazać je uczniom przed wykonaniem pracy. Wyjaśnić niejasności. Żadnych zaskoczeń, szczególnie w pracach ocenianych stopniem. W ten sposób zwiększamy szanse na dobre wykonanie pracy przez ucznia.
| Beata Fiszer – język polski, Szkoła Podstawowa nr 47 w Gdyni, Gdyński Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli
Podaję uczniom szczegółowe kryteria nie tylko do sprawdzianów, ale także do odpowiedzi ustnych. Jeśli zaczynamy pracę nad trenami J. Kochanowskiego, ustalamy kryteria sukcesu do całego cyklu lekcji. Na końcu każdej z nich odhaczamy te, które udało się zrealizować. Po zakończeniu lekcji o trenach robimy powtórkę – przegląd wszystkich kryteriów. Te same kryteria obowiązują podczas odpowiedzi ustnej z trenów. Są ułożone w tabeli – każda kolumna odpowiada jednej ocenie. Na dwójkę wystarczy mieć minimalną wiedzę i umiejętności, na trójkę obowiązuje to, co na dwójkę + coś jeszcze – i tak dalej, aż do oceny celującej. Uczeń, który chciałby otrzymać z odpowiedzi szóstkę, opanowuje wszystkie kryteria sukcesu z lekcji o trenach. Tabela jest udostępniona uczniom. Każdy może wybrać, na jaką ocenę chce odpowiadać. Od pytania: „Na jaką ocenę zamierzasz odpowiadać?” zaczyna się nasza rozmowa. To uczeń decyduje, z których kolumn tabeli dostanie pytania/polecenia. W edukacji zdalnej, gdy odpytywanie odbywa się po lekcjach w formie rozmowy wideo, uczeń wybiera także termin spośród zaproponowanych przeze mnie: udostępniam klasie dokument z terminami, każdy wpisuje swoje nazwisko w wybranym miejscu. Terminów jest zawsze więcej niż uczniów – dzięki temu każdy ma wybór, także ten, kto wpisuje się jako ostatni. Barbara Kanoniak – Szkoła Podstawowa w Kłomnicach Po omówieniu zagadnień dotyczących Azji w klasie VIII na lekcji geografii uczniowie pisali sprawdzian na ocenę stopniem w formie wypracowania. Zadaniem było porównanie życia chłopca z indyjskiej wioski i dziewczynki z Tokio. Należało wykorzystać w opisie takie pojęcia jak monsun, trzęsienia ziemi, „zielona rewolucja”, kasta, wysoka technologia, Honsiu, Dekan. Ponieważ podane były pojęcia, to uczniowie widzieli, do czego mają nawiązać |
- Stosować metodę pracy wzorcowej, polegająca na przedstawieniu uczniom dobrze wykonanego zdania, przed wykonaniem go przez nich. Mimo określonych kryteriów uczniowie czasami nie wiedzą, jak ma wyglądać ich praca, zapoznanie się z pracą wzorcową przeważnie rozwiewa wątpliwości.
| Przykłady nauczycieli praktyków:
Żaneta Wójcik – Szkoła Podstawowa Nr 36 w Tychach Podczas nauki zdalnej, przedstawienie wzorcowej pracy, okazało się w przypadku plastyki niezbędne i bardzo pomocne. Zadając pracę plastyczną, zawsze przesyłałam moim uczniom przykłady wykonanych prac. Jest to wspaniały sposób na inspirację i ukierunkowanie działań twórczych. |
- Podzielić zadanie na etapy i oceniać osobno każdy z nich. To z czasem daje szanse na wzrost ocen.
- Dać uczniom zadania do wyboru, niech sami wybiorą, które będą wykonywać. Jeśli sami wybiorą, to często wybiorą trafnie i wezmą większą odpowiedzialność za wykonanie pracy.
| Przykłady nauczycieli praktyków:
Michał Szczepanik – Szkoła Podstawowa w Poczesnej i Starczy W czasie edukacji zdalnej do prawie każdej lekcji przygotowywałem zadania edukacyjne do wyboru. Uczeń mógł sam dokonać wyboru, czy podejmuje się ich wykonania, jeśli tak, to decydował też, które zadanie wybiera. W ten sposób tworzyłem portfolio uczniowskie. W każdej klasie pojawiła się praca obowiązkowa, składająca się z trzech zadań, zadania były zbliżone do siebie poziomem trudności. Za wykonanie jednego zadania uczeń mógł otrzymać ocenę dostateczną, za dwa zadania czwórkę, wykonując komplet zadań, otrzymywał piątkę. Jeśli nie zrobił żadnego zadania, nie otrzymywał żadnej oceny. To od niego zależało, jakiego wyboru dokona, miał na to cały tydzień z możliwością wcześniejszego konsultowania wykonania zadania. Zadania były tak skonstruowane, aby uczeń nie mógł znaleźć odpowiedzi w internecie, by korzystał z zeszytu i podręcznika. Karina Wójcik – Zespół Szkół Publicznych w Szewnie – język niemiecki Wybór stosowałam przy zadaniach dla chętnych (oceniam je sumująco). Dwa zadania pisemne do wyboru (jedno łatwiejsze drugie trudniejsze, ale nie mówiłam o tym uczniom) lub wiersz na pamięć (1 zwrotka na 4, dwie na 5 i trzy na 6). Żaneta Wójcik – Szkoła Podstawowa Nr 36 w Tychach Zadania do wyboru doskonale sprawdzają się w zadaniach dodatkowych. Uczniowie mają możliwość otrzymania dodatkowych ocen i wybierają prace zgodne z ich zainteresowaniami. Mają dowolność w wyborze tematu pracy oraz ilości wykonywanych prac. W tym przypadku, można sporządzić długą listę zadań do wyboru. W pracach obowiązkowych ważne jest, aby liczba tematów nie była zbyt duża. Stosuję maksymalnie trzy tematy. Sam fakt wyboru jest bardzo dużym ułatwieniem dla ucznia. |
- Dać uczniowi wybór terminu sprawdzianu. Pozwolić mu go pisać, gdy zdecyduje, że jest na niego gotowy. Może to być trudne, szczególnie, gdy nauczyciel ma mało godzin tygodniowo z uczniami. Ale można się umówić z uczniem po lekcjach, szczególnie w nauczaniu zdalnym. Takie postępowanie zwiększa znacznie odpowiedzialność ucznia za uczenie się.
| Przykłady praktyków:
Karina Wójcik – Zespół Szkół Publicznych w Szewnie – język niemiecki Uważam, że jest to szalenie ważne w przypadku choroby ucznia lub dłuższej nieobecności, nawet jeśli nie była on związana z chorobą. Stosuję to także w przypadku popraw. Sama nie lubię być zaskakiwana, a wspólne ustalenie terminu i takie potraktowanie ucznia daje większe możliwości, że uczeń się przygotuje. Jest to również pewna forma oddania odpowiedzialność uczniowi za jego naukę. |
- Określić i podać uczniom termin sprawdzianu i termin jego sprawdzenia. Daje to uczniom poczucie traktowania partnerskiego.
- Pokazywać uczniom, że nauczyciel wierzy, iż uczniom się powiedzie. Traktować sprawdzian jako okazję do uczenia się, a nie sposób na przyłapanie uczniów na niewiedzy.
| Wiesława Mitulska – Szkoła Podstawowa w Słupi Wielkiej
Uczę w klasach młodszych i nie stawiam stopni w ogóle. Nie robię również sprawdzianów, ale na podsumowanie etapów uczenia się związanych z osiąganiem wyznaczonych celów dostarczam dzieciom takich zadań dzięki którym mogą przekonać się, czy faktycznie osiągnęły cel. Co jakiś czas projektuję zajęcia pod hasłem „Sprawdź, czy potrafisz”. Dla mnie mają one walor diagnostyczny, a dla dzieci są szeregiem wyzwań, dzięki którym pokazują mi, co już umieją. |
- W ocenianiu kształtującym nie zaleca się łączenia komentarza (informacji zwrotnej) z oceną sumującą. Przyczyną jest to, że wtedy uczeń skupia się tylko na stopniu i nie „konsumuje” komentarza. Jednak można dodać do stopnia komentarz wzmacniający, doceniający włożony przez ucznia wysiłek. Taki komentarz na pewno będzie przeczytany przez ucznia i stopień, nawet niski, będzie „złagodzony”.
| Przykłady praktyków:
Żaneta Wójcik – Szkoła Podstawowa Nr 36 w Tychach Komentarz wzmacniający jest moim zdaniem nieodzowny w pracy z dziećmi. Okres nauczania zdalnego jeszcze bardziej pokazał, że uczeń potrzebuje motywacji w swojej pracy i bezpośredniego kontaktu z nauczycielem. Dialog powoduje, że czuje się doceniony i zauważony. Otrzymane wskazówki są dla ucznia cenną informacją. Oprócz komentarza wzmacniającego , zawsze dopisuję wskazania, co uczeń może zrobić lepiej lub w jaki sposób mógłby ulepszyć pracę. |
- Umożliwić poprawę pracy. Jeśli uczeń wie, że będzie mógł poprawić swój wynik, mniej się stresuje, wykonując zadanie i osiąga lepsze wyniki. Ostateczność oceny wpływa źle na efektywność ucznia.
- Pozwolić wykonywać pracę (ocenianą stopniem) w grupach. Najlepiej, jeśli ten sam stopień otrzymują wszyscy uczestnicy grupy. Po pewnym czasie takiej praktyki, wszyscy uczniowie przykładają się do pracy i uczą się od siebie, pracując razem. Szczególnie taka praktyka sprawdza się w nauczaniu zdalnym, kiedy i tak nauczyciel nie może zagwarantować samodzielnej pracy ucznia.
| Przykłady nauczycieli praktyków
Michał Szczepanik – Szkoła Podstawowa w Poczesnej i Starczy Praca w grupach, także w formie online sprawdza się w metodzie projektu. Nie chodzi tutaj o pracę wymagającą opracowania szczegółowej dokumentacji, bardziej o to, by to uczniowie w małych grupach zajmowali się rozwiązaniem jakiegoś zadania. Na lekcji EDB przy omawianiu pierwszej pomocy, uczniowie w grupach do 4 osób konstruowali komiks na wybrany przez nich temat. Jeśli nikt z grupy nie potrafił rysować, to mogli skorzystać z programów komputerowych do tworzenia komiksu. Uczniowie wspólnie tworzyli teksty, zajmowali się przygotowaniem wersji graficznej. Moim zadaniem było przygotowanie kryteriów do takiej pracy. Jeśli umówiłem się, że praca będzie oceniana stopniem, wszyscy w grupie otrzymywali tę samą ocenę. |
- Umożliwić uczniom pomoc ze strony nauczyciela. Jeśli uczeń wie, że może zadać pytanie i uzyskać wskazówki, to wynik jego sprawdzianu może być znacznie wyższy.
- Organizować sprawdziany próbne, które nie są oceniane stopniami. Przygotowanie się poprzez sprawdzian próbny najczęściej owocuje osiągnięciem lepszej oceny na sprawdzianie właściwym.
| Przykłady nauczycieli praktyków
Michał Szczepanik – Szkoła Podstawowa w Poczesnej i Starczy Od wielu lat, przed każdym sprawdzianem wiedzy proponuję moim uczniom przygotowanie sprawdzianu próbnego z zakresu wiedzy i umiejętności, które pojawią się na klasówce. Taki sprawdzian musi mieć minimum 10 pytań zróżnicowanych w formie, np. nie może być więcej niż 2 pytań jednokrotnego wyboru, na dobieranie itp. Przy opracowaniu testu uczniowie mogą korzystać z podręcznika i własnego zeszytu. Niektóre pytania z tak przygotowanych testów wykorzystuję do tworzenia sprawdzianów na ocenę stopniem. Uczeń tworząc test, przy okazji powtarza materiał i wie, że może stać się współautorem sprawdzianu głównego. W czasie nauki stacjonarnej przed klasówkami, na blogu umieszczałem dla moich uczniów testy wraz z kluczem odpowiedzi. Uczniowie, kiedy byli pewni, że nauczyli się do klasówki, mogli wykonać ten test, sprawdzić swoje odpowiedzi z kluczem. Jeśli jakieś zagadnienie wypadło w teście słabo, mieli jeszcze czas na jego powtórzenie. Karina Wójcik – Zespół Szkół Publicznych w Szewnie – język niemiecki Choć przygotowanie to testów było nieodłącznym elementem mojego toku lekcji w rozdziale, to stosowałam tu głównie prace projektowe lub w grupach. Pre-testy zastosowałam dopiero przy nauce zdalnej. Konstruowałam testy z takimi samymi zagadnieniami, jakie będę chciała sprawdzić na teście głównym. Pre-test oceniałam kształtująco wpisując liczbę uzyskanych punktów oraz stosując IZ ustną od razu po pre-teście (pre-test na google forms, IZ na zoom). Uczniowie zapisywali sobie jakie zagadnienia powinni powtórzyć, aby uzyskać lepszy wynik. Nie zostawali jednak z tym sami, ponieważ dla każdej klasy i do każdego rozdziału przygotowałam na padlecie zadania powtórzeniowe bazując na ćwiczeniach on-line zaczerpniętych ze strony wordwall czy learninapps. Barbara Kanoniak – Szkoła Podstawowa w Kłomnicach Moje lekcje geografii kończą się podsumowaniem i określeniem czy osiągnięty został cel lekcji, jest to przygotowanie do sprawdzianu, czyli rodzaj sprawdzianu próbnego. Uczniowie w ocenie koleżeńskiej zaznaczają poziom umiejętności kolegi lub koleżanki kolorując buźki.
|
- Stosować do oceny – tabele. Tabele powinny mieć poziomy do każdego kryterium sukcesu. Jeśli nauczyciel ocenia każde kryterium osobno, to informacja dla ucznia jest obszerniejsza. Końcowy wynik może być średnią ważoną z oceny każdego kryterium.
- Dopuszczać negocjowanie stopnia na podstawie przedstawionych przez ucznia dowodów. Uczeń może przyjść do nauczyciela i zasugerować, że jego praca powinna być wyżej oceniona i przedstawić dowody w swojej pracy, które o tym świadczą.
Inna wersja to pozwolenie uczniom na wystawienie samemu sobie stopnia zgodnie z wcześniej określonymi zasadami, a następnie sprawdzenie, czy stopień jest zgodny z decyzją, jaką podjąłby nauczyciel.
- Stosować SOK, czyli sprawnościowy OK. Metoda polega na określeniu sprawności, które uczeń ma zdobyć w ciągu semestru lub w roku szkolnym. Uczeń sam wyznacza sobie termin przystąpienia do zdobywania sprawności i może zaliczenie wykonywać kilka razy, aż osiągnie sukces. Stopień na koniec może wynikać z liczby zdobytych sprawności. Taki system zwalnia nauczyciela z obowiązku przeprowadzania sprawności na stopień.
| Przykłady praktyków:
Joanna Sułek ze Szkoły Podstawowej nr 3 im. Jana Pawła II w Mińsku Mazowieckim SOK stosuję w klasach ósmych, jako jeden z elementów powtarzania zagadnień do egzaminu. Wykorzystuję narzędzia internetowe, które pozwalają uczniom rozwiązywać zadania w dowolnym czasie i poprawiać swoje wyniki nawet kilkakrotnie. Wybrałam aplikacje Learning Apps (ale można zastosować każde inne narzędzie oferujące ciekawe zadania lub możliwość ich utworzenia). Przykładowo: kilka zadań dotyczących procentów pozwala zdobyć sprawność PROCENTOMANIAK, a zestaw zadań dotyczących figur na płaszczyźnie – sprawność MISTRZ 2D. Za tę dobrowolną pracę stawiam tylko jedną ocenę na koniec semestru, uwzględniam w niej nie tylko ilość poprawnie wykonanych zadań, ale również wkład pracy dziecka. Nie ma więc żadnych widełek, żadnych przeliczników. Są to oceny, które zazwyczaj satysfakcjonują ucznia. Jeśli jednak zdarzy się inaczej, ustalam z uczniem w jaki sposób może ją podnieść. Takie działanie daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa, daje dużą szansę na sukces, nawet w przypadku dzieci z trudnościami w nauce. Barbara Jaworowicz – Szkoła Podstawowa w Skulsku, fizyka. Na lekcjach fizyki SOK sprawdza się znakomicie w odniesieniu do wymagań przekrojowych Podstawy programowej. Uczeń po uzyskaniu przykładowych zadań wraz z omówieniem sposobu rozwiązania, ćwiczy daną sprawność, następnie w dogodnym dla niego czasie podchodzi do zaliczenia. Liczba podejść jest nieograniczona. Zaliczoną sprawność przeliczam na ocenę celującą. Przykłady sprawności: – sprawnie przeliczam jednostki szybkości, – sprawnie sporządzam wykresy, – sprawnie przekształcam wzory, – sprawnie zaokrąglam liczby do 2, 3 … cyfr znaczących, – sprawnie przeliczam jednostki czasu, – sprawnie przeliczam wielokrotności i podwielokrotności. Jest to bardzo efektywna metoda, motywująca uczniów do wysiłku, w efekcie uczniowie opanowują umiejętności niezbędne do dalszej nauki fizyki i innych przedmiotów ścisłych. Otrzymanie oceny staje się sprawą drugorzędną. Żaneta Wójcik – Szkoła Podstawowa Nr 36 w Tychach Zdobywanie sprawności przypomina mi dzieciństwo i harcerstwo. To bardzo dobra forma działań, którą z powodzeniem można stosować na zajęciach w szkole. Ważne jest aby ustalić z dziećmi, kryteria do otrzymania poszczególnych sprawności, ponieważ jasno określone zasady ułatwią komunikację i unikniemy niepotrzebnych pytań. Takie działanie aktywizuje i potęguje ambicje dzieci.
|
- Propozycja Wiesławy Mitulskiej nauczycielki wczesnoszkolnej w
Szkole Podstawowej w Słupi Wielkiej
Portfolio jako dokumentacja pracy dziecka, punkt odniesienia podczas oceniania na koniec roku i podstawa do rozmów podsumowujących proces uczenia się (powiązanie z punktem 16).
Propozycja może być również zastosowana w klasach wyższych.
Przykład:
Największą wartość w portfolio mają karty pracy samodzielnie wykonane przez dziecko, będące dowodem jego procesu myślenia i uczenia się. Już w pierwszej klasie, kiedy większość dzieci nie zna jeszcze liter, zachęcam je do notowania z użyciem symboli. Zaczynamy od wspólnego tworzenia map myśli i notatek wizualnych, by dziecko zrozumiało, na czym polega notowanie, po czym przechodzimy do pracy samodzielnej. Kiedy dziecko wie, że na podsumowanie zajęć będzie tworzyło kartę pracy, która ma pokazać, czego w danym dniu się nauczyło, to uczestniczy w zajęciach aktywnie i z zaangażowaniem.
Zadania typu: – „Stwórz kartę pracy o liczbie 15” albo „ Stwórz kartę – wizytówkę liczb trzycyfrowych” – nie są dla dzieci trudnością, za to dla nauczyciela mają dużą wartość diagnostyczną. Pięknie pokazują, co dziecko potrafi i jak zrozumiało temat. Wszystkie karty uczeń gromadzi w segregatorze, a pod koniec roku wyjmuje je, związuje w jedną całość, robi okładkę i nadaje tytuł swojej książce. „Moje życie w drugiej klasie”, „Jak pracowałem w drugiej klasie”, „Mój drugi rok w szkole” – te i jeszcze inne tytuły świadczą o tym, że portfolia są dla dzieci ważne. Ważne są również dla rodziców, a nierzadko stanowią pamiątkę rodzinną. Dobrze dokumentują rozwój dziecka, zwłaszcza w pierwszej klasie widoczne są duże różnice pomiędzy pracami z początku i końca roku, dlatego wspólne przeglądanie portfolio stanowi punkt wyjścia do rozmów trójstronnych, które odbywamy pod koniec roku szkolnego.
19 i 20. Wskazówki podane przez Ewa Szpot – Zespół Szkół Technicznych w Ostrowie Wielkopolskim – przedmioty informatyczne
- Niech uczniowie sami układają pytania do testów
Niejednokrotnie się przekonałam, że uczniowie potrafią wymyślić ciekawe, kreatywne zadania, będące wyzwaniem dla koleżanek i kolegów. Gdy mówiłam o tym niedawno na szkoleniu, jedna z nauczycielek skomentowała – „I co, pewnie wszyscy piszą na 100%?”. Jeśli uczniowie wiedzą, że będą mogli ten test powtórzyć, to nie zawsze pierwsze podejście jest wykonane idealne. Pierwszy raz można uruchomić test jako próbny. Potem autorzy najtrudniejszych zadań mogą je omówić, udzielając wskazówek.
- Zrezygnuj ze sprawdzianów
Jeżeli w szkole nie ma obowiązku robienia sprawdzianów, np. nie ma takich zapisów w statucie szkoły, to można ze sprawdzianów zrezygnować. Zwłaszcza w zdalnej formie nie mają one większego sensu. Końcowa ocena z danego działu jest wtedy podsumowaniem wszystkich aktywności uczniów podejmowanych w trakcie realizacji działu. Mogą to być: zadania wykonane samodzielnie lub w grupach, zrealizowane etapy projektu, ciekawe propozycje rozwiązania zadania, zadania ułożone przez uczniów, wypowiedzi podczas dyskusji, przygotowanie materiałów do odwróconych lekcji itp.
Dzięki takiemu podejściu:
- docenione są wszystkie działania ucznia,
- uczy się na bieżąco poprzez realizowanie zadań,
- realizuje je bez stresu,
- ma czas na ich wykonanie.
