Jak prowadzić konstruktywne dyskusje w szkole?

Pewnie wszyscy zgadzamy się, że konstruktywne dyskusje pomiędzy uczniami w klasie są korzystne dla uczenia się i poszukiwania argumentacji. Dzięki nim uczniowie uczą się krytycznego myślenia, mają okazje poznać różne punkty widzenia, uczą się wzajemnie od siebie, zaś nauczyciel może dzięki nim, poznać i ocenić zrozumienie przez uczniów tematu.
W tym artykule:

  1. Co to znaczy konstruktywna dyskusja?.
  2. Co zrobić, aby w klasie szkolnej odbywała się konstruktywna dyskusja?
  3. Od czego zacząć?


 
 

  1. Zastanówmy się, co może oznaczać konstruktywna dyskusja, jakie warunki powinna spełniać?

Lee Watanabe –Crockett w swoim artykule podaje kilka warunków:
Konstruktywne dyskusje

  • są otwarte na wszelkie opinie i punkty widzenia,
  • zakładają aktywne uczestnictwo dyskutantów,
  • podczas nich każdy z dyskutantów ma okazję do wyrażenie własnych opinii,
  • ich tematy są istotne dla uczniów,
  • jest w nich dużo miejsca na refleksję uczniów,
  • uczestnicy mają na celu wzajemne zrozumienie, bardziej niż wzajemne porozumienie.

 2. Co zrobić, aby w klasie szkolnej odbywała się konstruktywna dyskusja?

  • Dać czas na zastanowienieFormułowanie przemyślanych opinii i wypowiedzi zajmuje czas. Każdy ma inne tempo przetwarzania informacji i formułowania własnych opinii. Dlatego, szczególnie na początku, trzeba dać uczniom czas na pomyślenie. Można zanim uczniowie zaprezentuje swoje zdania w dyskusji, polecić im rozmowę w parach lub grupach.
  • Zadawać prowokacyjne pytania:Można zachęcać uczniów do dyskusji zadając im pomocnicze pytania. Mogą one być przerysowane i prowokacyjne takie, które zachęcą uczniów do reakcji.
  • Ustalić co już wiemy:Zanim zaczniemy dyskusję warto ustalić, co uczniowie na dany temat wiedza. Z jakich źródeł pochodzą informacje? Co uważają za prawdziwe? Z jakimi opiniami  na dany temat już się spotkali?
  • Uruchomić zainteresowanie:Richard Saul Wurman zauważył, że zainteresowanie poprzedza naukę. Porównał brak zainteresowania, do posiadania tylko jednej część rzepa i przez to niemożności połączenia wiedzy z myśleniem. Zadaniem nauczyciela jest stworzenie brakującej części „rzepa” tak, aby informacje pozostały w umyśle i pamięci uczniów. Jeśli uczniowie są zainteresowani tematem, to dyskusja ma szansę stać się  ożywioną debatą.
  • Nie poprawiać:Czasami wypowiedź ucznia może nie być spójna i jasna. Natychmiastowa interwencja nauczyciela polegająca poprawieniu lub zauważeniu błędu może zniechęcić ucznia do dalszej wypowiedzi. Lepiej poprosić ucznia o rozwinięcie części wypowiedzi lub jej wyjaśnienie. Można też poprosić innych uczniów i zadawanie pytań. Pytania ze strony uczniów stwarzają większe bezpieczeństwo, niż interwencja nauczyciela.
  • Zachęcanie do argumentowania: Konstruktywna dyskusja to nie jest powtarzanie opinii innych. Warto umożliwić uczniom formułowanie ich własnych opinii, nawet gdy są one Ważne jest, aby uczeń umiał podać argumenty za swoim zdaniem.
  • Zadbać o przestrzeganie zasad: Podstawowe zasady to:

– brak krytyki,
– wzajemna uprzejmość,
– argumentowanie swojej opinii i powoływanie się na źródła informacji,
– trzymanie się tematu,
– pozytywne nastawnie do opinii innych i do dyskusji.
3. Od czego zacząć?
Warto zacząć od dyskusji na temat problemu angażującego uczniów. Poniżej przedstawiam 3 propozycje:
Np.1. Jeden z uczniów znajduje na korytarzu szkolnym drogocenny pierścionek. Co powinien zrobić:

  • Nie podnosić go w nadziei, że właściciel sam po niego wróci
  • Zabrać i dać ogłoszeni, o znalezisku
  • Odnieść do sekretariatu szkoły
  • Zatrzymać dla siebie

Można najpierw polecić wybór odpowiedzi z koleżanką lub kolegą i przygotowanie uzasadnienia.
NP 2. Uczennica napisała w pierwszym terminie test bezbłędnie. Jej koleżanka będzie miała ten sam test za dwa dni. Co można zrobić:

  • Podać koleżance prawidłowe odpowiedzi
  • Umówić się z koleżanką na przygotowanie do testu
  • Nie angażować się wcale

W tej dyskusji można poprosić uczniów o wybór z określeniem warunków, kiedy go dokonujemy
Np. 3. Uczeń usłyszał, jak jego kolega opowiada, że zmieścił w internecie ośmieszające żarty na temat koleżanki.
Czy powinien:

  • Nie angażować się w sprawę, która go nie dotyczy bezpośrednio
  • Zgłosić sprawę wychowawcy lub dyrektorowi szkoły
  • Zareagować natychmiast i stanąć w obronie koleżanki.

Jeśli na takich „wychowawczych” dyskusjach uczniowie nauczą się dyskutowania, to będą mogli rozpocząć konstruktywne dyskusje na inne tematy.
A jeśli nauczą się prowadzić konstruktywne dyskusje w szkole, to ta umiejętność na pewno przyda im się w dorosłym życiu.
Całość artykułu Lee Watanabe –Crockett na Wabisabi blog:
https://globaldigitalcitizen.org/constructive-classroom-discussions-tips?mc_cid=51591e6b39&mc_eid=40419b233b
Ps. Michał Szczepanik nauczyciel biologii po przeczytaniu tego tekstu napisał do mnie:
Przypomina mi to przedostatnią lekcję biologii w klasie VIII i III. Tematem była ekologia. Uczniowie rozmawiali w parach co wiedzą o ekologii, następnie podawali mi do zapisania pojęcia związane z ekologia wraz z wyjaśnieniem, dlaczego mam to zapisać. Nie komentowałem jedynie doprecyzowałem pojęcia, abyśmy wszyscy w klasie mieli to samo na myśli. Uczniowie podawali, to co dla nich w ekologii jest ważne, było twórczo, do momentu kiedy okazało się, że to wszystko, co im się z ekologia kojarzy nią nie jest (zgodnie z definicją). Sami do tego doszli, ja im tego nie powiedziałem. Przeszliśmy w tym doświadczeniu trochę błędnych koncepcji, trochę pokazywania jak czasem idziemy na skróty. Zawsze takie doświadczenie jest dobre i nikt w klasie nie jest obrażony, że źle myśli.

7 komentarzy

  • avatar

    Maria Lewandowska

    31 sierpnia 2015 at 01:07

    Przed chwilą obejrzałam spotkanie Jacka Strzemiecznego w TVN24. Po wysłuchaniu programu stwierdziłam Danusiu, że Twój wpis porusza istotną kwestię – rolę nauczyciela przygotowującą dzieci, młodzież do bycia i życia w społeczności, w społeczeństwie.
    Właśnie dialog, rozmowy, a nie dyscyplinowanie mogą pomóc naszej dzisiejszej szkole. Wtedy łatwiej, by dzieci zapamiętały, by się uczyły i po latach powiedziały tak jak Szymon Tobie, że pamiętają o czym się uczyły.
    Bo istotnie – by szkoła nie była nudna, by była miejscem do którego chce się iść, w której chce się uczyć jest potrzeba dialogu, rozmów nauczyciela z uczniami. Wówczas szkoła stanie się miejscem, w którym uczeń będzie przebywał z radością.
    Kiedy jest radość, wzajemne zaufanie i zrozumienie łatwiej o to, że uczeń będzie wiedział czego chce się uczyć i o czym się uczy…

  • avatar

    Wiesław Mariański

    28 grudnia 2018 at 22:31

    Bardzo ważny i ciekawy temat. Post Danusi inspirujący, może być pomocny. No właśnie, dla kogo może być pomocny ? Czy są nauczyciele, którzy chcą robić konstruktywne dyskusje, lubią je, dążą do nich ? Na pewno tak, przypuszczam, że mają „wrodzoną” potrzebę i umiejętność inspirowania i moderowania debat (czasem wystarczy minidebata). Oni zapewne chętnie szukają również porad jak robić to lepiej.
    A co z nauczycielem, który nie robi konstruktywnych dyskusji ? Czy można go zainspirować, namówić ? Czy można uczyć się prowadzenia dyskusji ? Gdzie jest szkoła, której tego uczą ?
    Jest ważny warunek dla udanej dyskusji: zaufanie uczniów do nauczyciela. Duże zaufanie.

  • avatar

    Wiesław Mariański

    28 grudnia 2018 at 22:31

    Bardzo ważny i ciekawy temat. Post Danusi inspirujący, może być pomocny. No właśnie, dla kogo może być pomocny ? Czy są nauczyciele, którzy chcą robić konstruktywne dyskusje, lubią je, dążą do nich ? Na pewno tak, przypuszczam, że mają „wrodzoną” potrzebę i umiejętność inspirowania i moderowania debat (czasem wystarczy minidebata). Oni zapewne chętnie szukają również porad jak robić to lepiej.
    A co z nauczycielem, który nie robi konstruktywnych dyskusji ? Czy można go zainspirować, namówić ? Czy można uczyć się prowadzenia dyskusji ? Gdzie jest szkoła, której tego uczą ?
    Jest ważny warunek dla udanej dyskusji: zaufanie uczniów do nauczyciela. Duże zaufanie.

Dodaj komentarz