INSTYTUCJA

Wyobraź sobie, że masz swoje ukochane dziecko. Państwo zdecydowało, że będzie ono  zabierane od ciebie na prawie 1/3 dnia i będzie wtedy pod opieką INSTYTUCJI.

INSTYTUCJA wie, co jest dla twojego dziecka dobre, określiła dokładne zasady pobytu w INSTYTUCJI. Eksperci pracujący dla INSTYTUCJI, bez konsultacji z tobą i innymi rodzicami, wkładają dzieciom do głowy odpowiednie treści. INSTYTUCJA uważa, że ma absolutny monopol na decydowanie o tym, co ma poznawać i robić twoje dziecko. Nikt nie pyta ciebie o zdanie, nikt nie zaprasza ciebie do dyskusji i planowania.

Czasami INSTYTUCJA wzywa rodzica do siebie i wtedy najczęściej ma do niego pretensję o to, że źle przygotowuje swoje dziecko do pobytu w INSTYTUCJI. Jeśli dowiadujesz się, że twoje dziecko odbiega zachowaniem, czy poziomem opanowania tak zwanych treści od innych dzieci, wpadasz w panikę. Wtedy wynajmujesz innych ekspertów, którzy w pozostałe 2/3 dnia nadganiają z twoim dzieckiem braki.

INSTYTUCJA co pewien czas organizuje konkurs – egzamin dla swoich podopiecznych. Wynik konkursu ustawia dzieci w rankingu, który determinuje dalszą przyszłość dziecka. Zdajesz sobie sprawę, że konkurs jest bardzo ważny. Dlatego pilnujesz, aby dziecko dobrze się do niego przygotowało. Od pewnego czasu zaczynasz zdawać sobie sprawę, że sam byś tego konkursu już nie wygrał i że nie jesteś w stanie pomoc swojemu dziecku w przygotowaniu się do niego. Jednak wymagasz od swojego dziecka, aby ćwiczyło więcej, aby starało się być lepsze od innych dzieci. 

Ty też jako dziecko uczęszczałeś do INSTYTUCJI, ale nie masz dobrych z nią wspomnień. Wszystkiego pożytecznego nauczyłeś się właściwie poza INSTYTUCJĄ. Dziecko też nie lubi INSTYTUCJI. Mimo to staracie się razem z dzieckiem „dla jego dobra”, wypełniać wymagania stawiane przez INSTYTUCJĘ.  Często jednak okazuje się, że to zadanie was przerasta.

INSTYTUCJA uważa, że z tobą współpracuje, ale ma ciągle do ciebie pretensję, że to ty i twoje dziecko za mało się staracie.

Czy już domyślasz się jaka to INSTYTUCJA?