Znowu o badaniach. Znalazłam najnowsze badania na temat zależności pomiędzy kształceniem tak zwanych umiejętności miękkich i wynikami na egzaminach. We wpisie krótko na temat wyników wstępnych badań.
Dla mnie te wyniki nie są zaskoczeniem, ale dla ludzi nastawionych przede wszystkim na wyniki akademickie mogą być ciekawe.
Ekonomista Kirabo Jackson z Uniwersytetu w Northwestern proponuje badać umiejętności miękkie, takie jak empatia i wytrwałość. Twierdzi, że szkoły nastawione na kształcenie tych umiejętności osiągają lepsze wyniki naukowe, od szkół, które koncentrują się tylko na egzaminach.
Przeprowadzono badania w 133 szkołach średnich w Chicago, w którym brało udział 150.000 uczniów. Jackson wykazał, że szkoły, które pracują nad kształceniem cech społeczno-emocjonalnych uczniów (np. zdolność do rozwiązywania konfliktów, motywacja do wytężonej pracy), mają dobre wyniki na sprawdzianach i egzaminach końcowych. Również, w takich szkołach jest lesza frekwencja uczniów i mniej problemów z dyscypliną oraz przestępczością. Po ukończeniu tych szkól uczniowie dostają się na dobre uczelnie i zdobywają więcej stopni akademickich.
Jackson jest w trakcie opracowania badań pt.: „Wpływ szkoły na rozwój społeczno-emocjonalny uczniów, poziom przestępczości i osiągnięcia edukacyjne”.
W lutym 2020 r. Jackson przedstawił wczesne wyniki na konferencji National Center for Analysis of Longitudinal Data in Education Research (CALDER),
Mierzenie miękkich umiejętności jest skomplikowane i budzi wiele kontrowersji.
Jackson i jego współpracownicy opierali się na odpowiedziach uczniów na ankietę w szkołach publicznych w Chicago od 2008 roku. Uczniowie odpowiedzieli na szereg pytań dotyczących własnego postrzegania swoich umiejętności interpersonalnych, dobrobytu społecznego i wytężonej pracy. Na przykład uczniowie zgadzali się bądź nie ze stwierdzeniem: „Jeśli muszę się uczyć, nie wychodzę spotkać się z przyjaciółmi”.
Wzięto pod uwagę wcześniejsze osiągnięcia akademickie uczniów, różnorodność płci, rasy, pochodzenie etniczne, dochody rodziny i jej status społeczno-ekonomiczny. To czyni te badania bardziej wiarygodnymi, gdyż pierwsza myśl, jaka mi przychodzi do głowy, to to, że może uczniowie z tak zwanych „dobrych” domów mają lepsze umiejętności społeczno–emocjonalne wyniesione z domu i szkoła może włożyć mnie wysiłku w ich kształcenie, niż szkoła mieszcząca się tak zwanej „gorszej” dzielnicy. Kontekst jest tu bardzo ważny, zauważono, że uczniowie określają siebie jako pracowitych, gdy są otoczeni przez innych, którzy nie pracują wytrwale. Wszystko to ma wpływ na wyniki badań i na wnioski z nich płynące.
W wyniku badań zauważono, że uczniowie, którzy w czasie pobytu w szkole średniej poprawili swoje umiejętności społeczno-emocjonalne osiągali lepsze wyniki na egzaminach i wśród tych uczniów było mniej incydentów przestępczych i dyscyplinarnych. Zauważono również, że większość z uczniów ukończyła szkołę w terminie i dostała się do prestiżowych uniwersytetów. Nie ma jeszcze wyników dotyczących ukończenia przez nich studiów.
Aby sprawdzić swoje odkrycia, naukowcy porównali rodzeństwa, które uczęszczały do różnych szkół średnich. Okazało się, że te, które uczęszczały do szkół, które pracowały nad podniesieniem umiejętności miękkich, uzyskały lepsze wyniki.
Trzeba jednak wziąć pod uwagę sposób badania, który opiera się na samoocenie przez uczniów swoich umiejętności, która jest względna i może nie być rzetelna.
Jacksona zamierza zbadać, co robią szkoły osiągające dobre wyniki w nauce w sprawie uczenia uczniów umiejętności społeczno-emocjonalnych. A potem zobaczyć, czy jest możliwe naśladowanie ich działań w innych szkołach.
Więcej informacji w artykule Jill Barshay:
https://hechingerreport.org/early-research-focuses-on-schools-that-develop-students-social-emotional-qualities/?utm_source=The+Hechinger+Report&utm_campaign=a16f4b02e4-EMAIL_CAMPAIGN_weekly_2020_03_03&utm_medium=email&utm_term=0_d3ee4c3e04-a16f4b02e4-322838949
