Dojrzałość szkolna według Gazety Wyborczej.

Testu w ręku nie miałam, więc trudno mi ocenić jakość rysunków/druku. Ale z tego co piszesz, nie widzę, żeby wszystkie te zadania były nie do ogarnięcia dla sześciolatka. O ile sobie przypominam, takie testy są robione w przedszkolach, przynajmniej były, kiedy mój syn był pięciolatkiem w przedszkolu i, owszem, rozpoznawanie głosek w wygłosie i nagłosie oraz dzielenie wyrazu na sylaby to są rzeczy, których od sześciolatków się chyba oczekuje. Nie przeczytanie wyrazu samemu i samodzielne uporanie się z testem w formie pliku kartek, odbywało się to przy pomocy nauczyciela, miałam zresztą takie testy z instrukcją, gdzie wyraźnie było zaznaczone, co jest uznawane za prawidłowe rozwiązanie i jaki jest udział dorosłego w przedstawieniu zadania. Np. podanie wzoru, przeczytanie wyrazów. Dziecko nie musi znać pojęcia głoski i sylaby, myślę, że również na potrzeby rodziców polecenia w teście zostały uproszczone, nie przytoczyłaś pojęcia wygłosu, które w kilku takich testach w wersjach nauczycielskich się pojawia, bo dla tej grupy zawodowej jest oczywiste. Zadaniem rodzica, który chciałby swoje dziecko przetestować, jest wyjaśnienie, czego oczekuje. Na przykładach chociażby.
Poza tym zarzucasz gazecie brak wyobraźni, ale uśmiechnięty motyl już Cię razi – dla dziecka jest zupełnie normalny, większość odróżnia rysunki z domieszką baśniowości od rzeczywistości. Czemu motyle w teście nie mogą być uśmiechnięte? Bo w naturze nie są? Wyrzucamy większość ilustrowanych książek dla dzieci? I muszę syna skarcić, ostatnio narysował laurkę z uśmiechniętymi drzewami…
Dlaczego sześciolatek ma nie wiedzieć co to jest głoska „a” (w formie dźwięku, nie pojęcia głoski), a z drugiej strony ma kostkę Rubika nazywać sześcianem? Psa (nazwa zwierzęcia oczywista dla wszystkich) suką (rozróżnienie płci, dla kogoś, kto psami się nie interesuje stosunkowo nieczęsto spotykany wyraz)? Czemu ma nie wiedzieć, co to jest kwadrat? Tego w przedszkolu chyba jednak jeszcze uczą? Czemu piłka nie może być nad stołem? Przecież mogła się od niego odbić, szansa na wykazanie się przez dziecko wyobraźnią. Pomijając już to, że większość dzieci nie będzie wnikała, jakim cudem piłka jest nad stołem, mają narysować, to rysują. Może to nie jest powód do radości, ale fakt jest faktem.
Symbolika? Przecież dziecko będzie żyło wśród symboli dorosłych, tych, które od lat albo i stuleci obowiązują i są przez wszystkich rozumiane. Musi się nauczyć je rozpoznawać, nawet jeśli samo wymyśliłoby inne, czego chyba mu nikt nie broni. Test sprawdza w tym miejscu kompetencję w posługiwaniu się takimi symbolami.
Pomijając już w ogóle ideę testowania dzieci, czy nadają się do szkoły (osobny temat), to jeśli już przyjmujemy, że taka procedura istnieje, to taki test coś rodzicom mówi. Inna sprawa, czy rodzice są w stanie ocenić, jaki sposób wykonania zadania jest uznawany za wystarczająco dobry – mogą oczekiwać wykonania prawie modelowego, co szczególnie w przypadku szlaczków jest niemożliwe.
A już na sam koniec chciałabym spytać, czemu odmawiasz przyszłym pierwszoklasistom wiedzy, którą znaczna część z nich posiądzie zanim do szkoły w ogóle pójdzie? Co złego jest w tym, że sześciolatek odróżnia figury geometryczne, emocje, umie liczyć i czytać? Bo będzie się w szkole nudził? To może program trzeba do niego raczej dostosować. I jak wychować dziecko, które będzie sobie radziło emocjonalnie nie udostępniając mu tej całej wiedzy albo i nawet celowo odcinając je od niej? Jak w codziennym życiu rozmawiać z dzieckiem przez sześć lat nie odwołując się do kształtów, kolorów, dźwięków, symboli (w tym liter, które są wszechobecne)? Jak to się ma do zaspokajania i rozbudzania ciekawości dziecka?

Też nie zgadzam się z tezą, że wiedzę i umiejętności potrzebne w tym teście dziecko zdobywa w dopiero w szkole. Nie zmienia to jednak faktu, że testomania jest wszechobecna, choć niekoniecznie przydatna, bo, moim zdaniem, tego akurat testu mogłoby nie „przejść” wiele dzieci, które wymagane(?) kompetencje posiadają, ale nie wstrzelą się w tok rozumowania lub skojarzeń autorki. To zresztą pięta achillesowa wielu testów, które zamiast rozwijać wyobraźnię, skutecznie ją ograniczają. Jeżeli już takie „sprawdziany” produkować, to trzeba chyba konstruować więcej zadań z 'various possible answers’, dających szansę na stosowanie rozwiązań „pozakluczowych”, które nie zmieściły się w wyobraźni autora.

Gwoli wyjaśnienia, nie uważam, że wiedza nie jest 6-latkowi potrzebna, tylko uważam, że jej nie posiadanie nie jest dowodem na niedojrzałość szkolną.
D

Zawsze mam kłopot z nieposiadaniem, chyba jednak razem?

Ależ wynika! Nie wiem, na ile ten test, podany w Gazecie, jest zgodny z testami, używanymi przez poradnie szkolne. Ale jeśli jest zgodny, to ma duże znaczenie: jego oblanie może „uratować malucha” i pozwolić sześciolatkowi uniknąć szkoły.
A w temacie testów dla maluchów: IBE właśnie opublikowało raport z tegorocznego OBUT. Na pierwszy rzut oka niczego tam ciekawego nie zauważyłem, ale o tej porze mój mózg nastawiony jest na poszukiwanie kawy, a nie ciekawostek w badaniach IBE, więc jak się dobudzę, to przeczytam staranniej…

A może warto odwrócić problem: opracować test, który bada gotowość szkoły, nauczyciela i dyrektora do przyjęcia szecio-, trzynasto-, szesnasto-latków.
Każde dziecko nadaje się do przedszkola – ale do jakiego ? Każde dziecko jest gotowe do szkoły – tylko do jakiej ?
Czy polskie szkoły nadają się dla dzieci ?
No właśnie, czy ludzie mają nadawać się do szkoły, czy szkoły dla ludzi ? Badanie gotowości szkolnej jest jednym z objawów przedmiotowego traktowania ludzi, którzy są w tej chwili dziećmi-uczniami.

Panowie, całkowicie się zgadzam.Co prawda nie lubię testów, ale może wart się zastanowić, jakie pytania dla szkoły powinny być w takim teście dojrzałości szkoły do przyjęcia ucznia?
Jak pewnie wiecie jestem zwolenniczką OK, więc proponuję:
Czy szkoła stawia dzieciom w klasach I – III stopnie?
Co szkoła robi z dzieckiem, które płacze „za mamą”? (tu kafeteria do wyboru: a)wzywa rodzica i poleca mu – coś z tym zrobić; b) odsyła dziecko do psychologa; po orzeczenie; c)rozmawia z rodzicami i ustala sposób postępowania; d)…. ).
I tu jest kicha, bo jk malec nie jest dojrzały, to szkoła go nie dojrzeje.
D

Sz.Państwo
zachęcam do zapoznania się z publikacją opracowaną przez prof.dr hab. Annę I.Brzezińską z Zespołem „Wyprawka nauczyciela klasy pierwszej.Kompedium wiedzy o sześciolatku”, zamieszczonej na stronie IBE.
Obszerny materiał mówiący o gotowości dziecka (do szkoły) ale i szkoły oraz rodziców (na przyjęcie obowiązków), a także – z uwrażliwieniem na dziecko- wskazujący propozycje i rozwiązania.
Wielka szkoda, że gazety,bez podstaw właściwej wiedzy, „spłycają” problem i serwują rzeszy zatroskanych rodziców „teściki”, które zwyczajnie, nie są jednoznacznym wymiarem „gotowości dziecka do..”
Nina

Rodzice i tak wiedzą najlepiej w jakim stopniu ich dzieci są dojrzałe.
Testy dojrzałości nie są wymysłem Wyborczej, ale produktem systemu szkolnego. Nie Wyborcza odpowiada za ich jakość i sensowność, tak samo, jak nie odpowiada za jakość testów na prawo jazdy, jakie też publikowała. Gdyby posłanie albo nie dziecka do szkoły było swobodną decyzją rodziców, to pewnie nikt by takich testów nie stosował. W prywatnych szkołach nikt czegoś takiego nie używa. Ale jeśli rodzic nie ma nic do gadania, a to poradnia decyduje o tym, czy jego dziecko pójdzie do szkoły w wieku sześciu lat, czy dostanie odroczenie tego poboru o rok, to rodzice są zainteresowani w tym, by wiedzieć jakich narzędzi i jakich kryteriów ta poradnia używa.
Gdy kończyłem studia, to zamiast czytać Physical Review, studiowałam wewnętrzne instrukcje diagnostyczne wojskowych komisji lekarskich. Nie dlatego, żebym pasjonował się medycyną, a one były mądre, ciekawe, czy mogły mi cokolwiek powiedzieć o moim stanie zdrowia. Ale ich znajomość pomogła mi wykręcić się symulanctwem i grubym plikiem zaświadczeń cywilnych lekarzy od zaszczytnego obowiązku, jaki Ludowa Ojczyzna już się brała, żeby ode mnie egzekwować robiąc ze mnie operatora wyrzutni rakiet przeciwlotniczych (taki miałem przydział).
Znajomość takich testów pozwala rodzicom (niezależnie od tego, czy chcą, żeby ich synek poszedł do szkoły w wieku 6 czy 7 lat) przygotować go na ich zdanie tak, żeby test wypadł po ich myśli, a jeśli wypadnie nie po myśli, to daje im punkt zaczepienia do podważania decyzji poradni, jeśli uważają ją za złą dla ich dziecka. Bardzo dobrze, że Gazeta ujawnia takie narzędzia, stosowane przez szkolne poradnie.
Poradnie nie służą przecież temu, by komukolwiek cokolwiek radzić, tylko by wystawiać zaświadczenia, mające realne prawne znaczenie dla dziecka i rodziców.

Dla mnie podstawowym parametrem dojrzałości przedszkola i szkoły jest liczebność grupy, do której ma być przyjęte dziecko. Im większa grupa, tym mniejsze poczucie bezpieczeństwa dziecka. U nas standardem są ciągle zespoły 25-30 dzieci, dlatego wielu maluchów pójcie do przedszkola lub szkoły jest przeżyciem traumatycznym. To jest pierwszy cios jaki otrzymują od systemu edukacji.

Pozwolę sobie odnieść do kilku punktów i podać pewne refleksje.
1. „Test” GW nie jest testem. Nie spełnia podstawowych kryteriów, a rodzica może wprowadzać w błąd.
2. Z cytowanych przez p. Danutę zadań „testu” można jedynie powiedzieć… że na szczęście(!) niewiele zadań jest podobnych tym, którymi sprawdza się dojrzałość szkolną. Większość jest błędnie skonstruowana lub nie odnosi się do dojrzałości szkolnej (przynajmniej w mojej opinii).
3. Miałem możliwość oglądać narzędzi (liczba mnoga!) „tabletowych” do badania gotowości szkolnej – są one dobre. Normalne, dobrze zbudowane narzędzia oparte na najnowszych technologiach. Oczywiście – specjaliści mogą mieć wobec niego drobne zarzuty, ale zarzuty mamy do wszystkiego, ponieważ stawiamy naszym narzędziom większe wymagania niż te, które można spełnić.
4. Przypominam, że psycholog nie decyduje o gotowości dziecka na podstawie wyniku samego testu! Test jest jedynie jedną ze składowych!
5. Wszystkie testy charakteryzują się odpowiednim przedziałem ufności wobec wyniku uzyskanego przez dziecko. Jeśli do wyniku testowego dodać wywiad z rodzicem, obserwację dziecka podczas badania i opinię wychowawcy z przedszkola – to można śmiało stwierdzić, że ogromna większość dzieci poddawanych sprawdzeniu gotowości szkolnych w poradniach PP jest badana rzetelnie i trafnie.
Krótko mówiąc – gazetowe testy omijajmy, a diagnozę zdolności dziecka pozostawmy profesjonalistom. Nie mieszajmy obu tych rzeczy 😉

No to, by już nie wyżywać się nad testem, który poprzednio cytowałem, przykład zadania (przepraszam, nie „zadania”, ale „karty diagnostycznej F2”) z oficjalnego poradnika „Diagnoza gotowości szkolnej sześciolatka”:
Nazwij obrazki. Narysuj w ramkach tyle kółek, ile jest sylab w tych słowach.
Cztery obrazki (np. krowa), pod każdym ramka.
Czymże to się różni od oprotestowanego przez Danusię jako jej „ulubione”, a cytowanego za GW:
Pod rysunkiem narysuj tyle kresek, ile jest sylab w wyrazie.
Czyżby kreski to było ogłupianie czytelników Gazety, a kółka to pełen psychologiczny profesjonalizm? Czy ten profesjonalizm polega na nazywaniu zadania „kartą diagnostyczną”?

Moje pytanie jest takie: czy jeśli dziecko wie ile ma sylab słowo krowa to się nadaje do szkoły, czy jeśli nie wie?
A tak w ogóle, to widać na tych przykładach bezsens testów. Jakoś trudno mi uwierzyć w sprawdzone i prawidłowe testy. Chyba już umrę niedowiarkiem.
Danusia