Przekazywanie wartości

Byłam na spotkaniu z Panią Haliną Bortnowską zorganizowane przez IPN. Bardzo cenię Panią Halinę, więc biegłam jak na skrzydłach i się nie zawiodłam. Nie zdam relacji ze spotkania, bo obawiam się, że nie podołałabym zadaniu. Zajmę się tylko fragmentem spotkania. Jedna z Pań (zajmująca się między innymi edukacją wnucząt przez dziadków) zapytała Panią Halinę – w jaki sposób najlepiej przekazywać dzieciom wartości. Pani Halina odpowiedziała, że nie zalecałaby „przekazywania”. Raczej wolałaby, aby dorośli stwarzali młodym przestrzeń na doświadczanie wartości, zachęcałaby do sytuacji, w której młodzi „wyciągają” z nas, dorosłych, tę wiedzę. W szkole nastawionej na PRZEKAZYWANIE zabija się zainteresowania uczniów, odbiera się czas przeznaczony na zabawę i utrudnia doświadczanie.
Bardzo mi się spodobała odpowiedź Pani Haliny. Pomyślałam, że wszystko zależy od tego, jaki mamy cel. Bo jeśli chcemy, aby dziecko zdało egzamin, to warto mu przekazywać wiedzę, ale jeśli pragniemy, aby się nauczyło, to lepiej dać mu przestrzeń na doświadczanie. Fakt, że może wtedy mniej przerobimy albo nie przygotujemy go do egzaminu, ale coraz bardziej myślę, że dwa w jednym nie jest możliwe.
Pani Halina powiedziała też takie zdanie: „Lepiej czegoś nie zrobić, niż zrobić marnie”.