Strategie organizacji uczenia się

Wpis poświęcony technicznym wskazówkom, jak pomoc uczniom organizować własna naukę. Kluczowymi technicznymi sprawami w uczeniu się są:  planowanie czasu i wykonywanie zadań w terminie. Tych umiejętności wielu uczniów nie ma.

Szczególnie w nauczaniu zdalnym jest to istotne, uczeń ma tu dużą samodzielność i często nie wykorzystuj jej dobrze.

Można zaobserwować, że podczas nauki zdalnej uczniowie mają przy sobie telefony komórkowe, które ich rozpraszają, nawet, gdy są wyciszone, to sygnał o przychodzącej wiadomości zachęca do oderwania się od lekcji i sprawdzenia wiadomości. Nawet chwilowe oderwanie się od zadania, czy słuchania wykładu powoduje, że trudno wrócić i dogonić innych. Inny przykład to marnowanie czasu przeznaczonego na pracę w domu.  Środowisko domowe, hałas i inne czynniki rozpraszają ucznia i trudno mu się zabrać za wykonywanie zadań.

Co można doradzić w sprawie rozpraszania i skupienia się?

  • Zmienić przestrzeń

Można zachęcić uczniów do zadania sobie samemu pytania: „Czy moje otoczenie pozwala mi się maksymalni skupienie, czy nie ma w okolicy rozpraszaczy?”

Niestety w czasie nauki w domu można nie mieć miejsca wolnego od rozpraszania uwagi. Jednak są pewne aspekty, które można zlikwidować, takie jak – telefon, komunikator społecznościowy, dostęp hałasu. Można uczyć się w słuchawkach lub zatyczkach do uszu, aby ograniczyć hałas i odgłosy rodzinne.

  • Wyłączyć wielozadaniowość

Wielu młodym ludziom wydaje się, że mogą wykonywać, z tą samą efektywnością, wiele rzeczy na raz. Na przykład odrabiają lekcje i jednocześnie oglądają film lub wysyłają SMS. Jednak wielozadaniowość wpływa na efektywność i znacznie ją obniża.

Według Common Sense Media – 51% nastolatków i 34% dzieci (w wieku od 8 do 12 lat) ogląda telewizję podczas nauki. Ponad 70% uczniów uważa, że ​​telewizor włączony  w ich otoczeniu nie wpłynie na ich pracę domową. 50% uczniów korzysta z mediów  społecznościowych podczas nauki, a 69% uważa, że ​​sprawdzanie wiadomości w mediach społecznościowych nie wpływa na ich pracę.

  • Rozwaga z mediami społecznościowymi

W ciągu ostatniej dekady media społecznościowe stały się bardziej wszechobecne społecznie i coraz więcej osób spędza dużo  czasu w Internecie Choć niekoniecznie dlatego, że media społecznościowe dostarczają im przyjemności.

Można zapytać  uczniów, o ich stosunek do mediów społecznościowych. Czy lubią media, czy po prostu muszą w nich być?  Co ich w nich denerwuje, a co przyciąga? Odpowiedzi na te pytania mogą zachęcić uczniów do rozważniejszego korzystania z mediów społecznościowych.

  • Planowanie przerw

Krótkie przerwy regenerują uczniów, umożliwiają im powrót do zajęć szkolnych z podwyższoną koncentracją.

Lepsze są zaplanowane przerwy niż spontaniczne. Planowanie przerw zapewnia, że ​​przerwa jest krótka, a uczniowie wracają po niej do pracy. W pracy z przerwami pomocna może być technika Pomodro. Jeśli uczniowie wiedzą, że przerwa się zbliża to mogą bardziej skupiać się na pracy i strać się podołać wyzwaniu.

  • To nadal jest szkoła

Nauczanie zdalne to nadal szkoła i uczenie się. Jeśli uczniowie przybywają na lekcje w piżamach i pracują z łóżek, to nie jest to sytuacja mobilizująca. Lepiej, gdy uczeń przygotuje się do lekcji, tak jakby wychodził do szkoły.

O tym, że wirtualna szkoła nadal jest szkołą warto, aby przypominali uczniom rodzice i opiekunowie. Mogą zachęcać dzieci do przygotowania się do wirtualnej szkoły w podobny sposób, w jaki przygotowywaliby się do uczenia się w szkole. Warto, aby dziecko zjedli wcześniej śniadanie, ubrali  się w strój dzienny i okazywali szacunek nauczycielowi i innym uczniom . Rodzice mogą pomoc w takim nastawieniu uczniów do nauki. Można poprowadzić warsztaty dla rodziców, porozmawiać o tym  na spotkaniu z rodzicami, ale najlepiej „puścić wić,” skutkuje najbardziej, gdy rodzące rozmawiają na ten temat między sobą.

Co można doradzić w sprawie zwlekania i odkładania na później?

Są trzy  główne powody zwlekania:

  • zadanie jest „ nudne”;
  • zadanie wydaje się przytłaczające lub niemożliwe do wykonania
  • zadanie wywołuje lęk przed porażką i uczeń je sabotuje.

 

  • Rozpoczynanie pracy w czasie lekcji

Ludzie często zakładają, że zadanie nie będzie ciekawe. Kiedy zaczynają wykonywać zadanie okazuje się, że jest ono mniej nudne i przytłaczające, niż przewidywali.

Można poświęcić ostatnie pięć do dziesięciu minut lekcji na rozpoczęcie zadania. Daje to większe szanse, że ​​uczeń będzie kontynuował pracę po zajęciach. Przy okazji uczniowie mogą poprosić o wyjaśnienie wątpliwości, aby zacząć prace w domu z gotowym planem.

  • Nawyk planowania

Uczniowie często nie wiedzą, jak planować pracę, nikt im tego nie pokazał.

Ważne jest planowanie tej części zadania, która jest trudna. Pomocny może być planer, w którym uczniowie zapisują:  terminy klasówek, egzaminów, ukończenia projektów oraz rozplanowanie dnia pracy z uwzględnianiem przerw.

Trzeba pamiętać, że ludzie mają tendencję do niedoceniania ilości czasu i zasobów potrzebnych do wykonania zadania. Lepiej sugerować uczniom zaplanowanie większej ilości czasu niż mniejszej.

Warto też zachęcić uczniów do planowania rozłożonego w czasie, czyli np. 30 minut każdego dnia, aby terminy się nie skumulowały.

  • Zadania w częściach

Uczniowie muszą nauczyć się dzielić duże zadania na małe  kawałki. Najlepiej dociera to do uczniów, gdy nauczyciel sam zaprezentuje podział.

Pomocna może być praca w małych grupach (w pokojach), gdy konieczny jest podział zadań.

  • Unikanie samo sabotowania

Samosabotaż, polega na zwlekaniu ze świadomością, że czeka porażka.

Wynika on ze strachu i niewiary w sukces. Takie zwlekanie jest wymówkę dla oczekiwanego niepowodzenia.

Nauczyciel zapewne wie, który z jego uczniów obawia się porażki. Może porozmawiać z uczniem w cztery oczy i przekonać go, że sukces jest możliwy przy włożonym wysiłku.

Pomocna może być również praca w parach i wspólne rozwiązywanie problemów. Zapewnianie ciągłego wsparcia pozwala uczniowi czuć się tak, jakby nauczyciel towarzyszył  w rozwiązywaniu zadania.

 

Korzystałam z artykułu Caroline Smith, która powołuje się na badania i opinie Daniela Willingham – psychologa z University of Virginia. W artykule można znaleźć część dotyczącą uczenia uczniów, kiedy mogą przestać się uczyć. Zachęcam do zajrzenia do ostatniej części, której nie przytaczam w moim wpisie.

https://www.kqed.org/mindshift/57644/13-effective-study-strategies-to-help-students-learn

 

Dodaj komentarz