Młodzi optymiści

Uczestniczyłam w inauguracji programu – Warszawa w budowie. Była to akcja – Uprawiaj pasaż. Przywieziono do Pasażu Wiecha w Warszawie (deptak za Domami Centrum) roślinki, których „adopcję” zaproponowano okolicznym mieszkańcom.
Na razie roślinki będą stały w Pasażu i cieszyły oko przechodniów, a po 23 października trafią do swoich opiekunów. Mam już swoja roślinkę, ale nie w tym rzecz. Akcję prowadzą bardzo młodzi ludzie – Polacy i Anglicy. Ci ostatni zainspirowali się zdjęciami pasażu przed przebudową, gdzie były ławeczki i rośliny. Postanowili choć na chwile wprowadzić na ten deptak, trochę przyjemności. Osoby inaugurujące akcje z przejęciem i optymizmem mówiły o przedsięwzięciu. Ze słuchającego tłumu odezwała się pani w słusznym wieku, że to skandal, jak został Pasaż zepsuty przebudową i że trzeba by było pociągnąć sprawców do odpowiedzialności.
I właśnie o to mi chodzi – dwie postawy. Z jednej strony myślenie o tym, co można zmienić, wiara że się da, a z drugiej strony patrzenie w tył i rozliczanie przeszłości. Tak jak: gotowanie nowego mleka i płacz nad rozlanym mlekiem.
Pewnie obie postawy są ważne, ale zadziwiające, że tę pierwszą mają ludzie młodzi (może też duchem młodzi), a drugą starsi.
Nie wolno bezmyślnie wycinać drzew, ale jak już są wycięte, to nie za bardzo ma sens szukanie winnych. Może tylko po to, aby następnych drzew nie wycinać!
Druga sprawa z tym wydarzeniem związana, to marzenie, aby każdy nauczyciel mógł zobaczyć (w swoim wnętrzu), że jego uczniowie wkrótce po ukończeniu szkoły, stają się decydentami. To oni są architektami, kierownikami akcji, maja pomysły i to oni zmieniają nasz świat.
Może wtedy mieli by do nich większy szacunek już w szkole?