Każdy z nas obserwował dzieci bawiące się razem, ale nie mówiące tym samym językiem. Dzieci potrafią bawić się bez słów.
Jak można wykorzystać tę naturalna umiejętność w szkole, gdzie przebywają dzieci posługujące się różnymi językami?
We wpisie trzy możliwości.
- Pasje
Możemy połączyć uczniów o tych samych zainteresowaniach. Robiąc to, umieszczamy je w ich strefie komfortu. Kiedy wykorzystują swoje mocne strony, to co ich ciekawi, to co lubią, pomagamy im w osiąganiu pewności siebie. Porozumienie na płaszczyźnie zintegrowań daje podstawę do kontaktów w innym obszarze.
- Swoboda
Swoboda wynikająca z braku planu i braku pośpiechu. Nauczyciel nie musi/nie powinien narzucać dzieciom sposobu kontaktu. Jeśli nie ma ograniczeń, dzieci same znajdują płaszczyznę porozumienia. Próbując zintegrować uczniów mówiących różnymi językami, musimy zapewnić im swobodę, nie mogą czuć się sterowani i ograniczani.
W atmosferze swobody uczniowie sami znajdą sposób na nawiązanie kontaktu. Może to oczywiście zająć trochę czasu. Trzeba ufać, że uczniowie będą wiedzieli sami, co robić.
- Sztuka
Sztuka wykracza poza kulturę i język. Niestety w szkołach coraz mniej czasu poświęcamy przedmiotom artystycznym na rzecz przedmiotów egzaminacyjnych, ze szkodą dla uczniów.
Określa się je jako „michałki”, to bardzo niedobra tendencja, Oznacza to, że zanikają również możliwości nawiązywania kontaktów przez uczniów poprzez sztukę.
Do stworzenia dzieła sztuki nie jest potrzebny wspólny język. Wszystko, czego potrzeba, to płótno, para pędzli i trochę farby — lub surowce i narzędzia do dowolnej formy sztuki (też muzyki). Ludzie czują połączenie z innymi poprzez sztukę – sztukę wizualną, muzykę, taniec i wiele innych mediów. Jeśli chcemy zachować to polaczenie, musimy zapewnić młodym ludziom więcej czasu na poszukiwanie kreatywnych możliwości.
Dzieci mają wrodzoną zdolność do nawiązywania kontaktu. W miarę jak dorastają, mają coraz mniej okazji pozwalających im na nawiązywanie kontaktów w sposób naturalny.
W Polsce mamy wielu uczniów posługujących się innym językiem niż polski, powinniśmy umożliwić im kontakty, nawiązać relacje. Wtedy nauka języka polskiego stanie się łatwiejsza. Zdaniem Jona Harpera można to zrobić poprzez: kontaktowanie uczniów o tych samych zainteresowaniach lub umożliwienie im wspólne tworzenie sztuki i za każdym razem pozostawiając im swobodę.
Inspiracja artykułem Jona Harpera
https://www.edutopia.org/blog/when-words-arent-necessary-jon-harper
