Wskazówki w tym wpisie nadają się na każdy wiek uczniów, ale są przedstawione na przykładzie klas młodszych.
Teoria samostanowienia, która mnie samą zachwyciła przez swoja prostotę i trafność, mówi, że każdy uczący się ma trzy potrzeby: autonomii, kompetencji i więzi.
Trzy wskazówki będą oparte na sposobach zaspokojenia tych trzech potrzeb.
- Więź
Pierwsze kilka tygodni warto poświęć na budowanie poczucia bezpieczeństwa i przynależności.
Jedną z ważnych aktywności budujących bezpieczeństwo, to ustalenia reguł obowiązujących w klasie. Dzieci potrzebują reguł i rytuałów. Jeśli nie są one dla nich jasne to dzieci mogą próbować na ile mogą sobie pozwolić, i tym często sprawiać nam dorosłym kłopot.
Bardzo ważne są rytuały, one przyczyniają się do poczucia bezpieczeństwa. Na przykład powinien to być stały układ dnia, specjalny sposób rozpoczynania dnia, stały harmonogram lekcji, powtarzane rymowanki itp.
Dla bezpieczeństwa potrzebne jest również budowanie więzi pomiędzy uczniami. Można to osiągnąć poprzez organizowanie interakcji pomiędzy uczniami, pracę zespołową i wzajemne poznanie się dzieci.
Warto poświęcić czas, aby dzieci mówiły o sobie, i poznawały się. Można to zrobić na przykład zaczynając dzień od kręgu czasu, podczas którego dzieci siedzą w kręgu odpowiadają kolejno na pytanie nauczycielki.
Więcej o sposobach budowania więzi: https://oknauczanie.pl/20-sposoby-na-budowanie-i-podtrzymywanie-relacji-w-klasie
- Kompetencja
Poświęć czas na uczenie uczniów samoregulacji i odpowiedzialności za siebie i swoje zachowanie. Bardzo ważne jest, aby uczniowie widzieli, że się uczą, że poznają coś nowego, że się w szkole rozwijają. Dlatego warto z dziećmi świętować nawet małe sukcesy. Trzeba pamiętać, że każde osiągnięcie uczniów warte jest docenienia. Dzieci nie rodzą się na przykład z umiejętnością mnożenia liczb, dlatego warto docenić, że potrafią już mnożyć.
Inna sprawa to reagowanie nauczycielki na niewłaściwe zachowanie dzieci.
Liczy się konsekwencja, ale też spokój i nieobciążanie dziecka winą. Trzeba
pamiętać, że dziecko jest w procesie wychowania, dopiero rozwija się i „próbuje” nas
dorosłych.
Dzieci w tym wieku uczą się przez naśladownictwo, dlatego to dorośli muszą wykazać się spokojem i umiejętnością rozwiazywania konfliktu.
Krzykiem i karaniem podważamy u dziecka poczucie kompetencji. Lepiej jest doceniać dziecko za właściwe zachowania, niż karać za niewłaściwe.
Można wprowadzić w rytm dnia ćwiczenia oddechowe, które uspokoją uczniów.
Aby dzieci czuły, że są w czymś kompetentne, trzeba dawać im takie zadania, które są oni w stanie wykonać, trafiające w ich strefę najbliższego rozwoju. Oznacza to możliwości ich wykonania, ale jednocześnie nienudne i nie za łatwe.
- Autonomia
Dziecko we wczesnych latach uczy się przez naśladowanie. Ale nie można wykonywać zadań za dziecko lub podawać ścisłe instrukcje. Każdy ma większą satysfakcję, gdy wykona coś z sukcesem i samodzielnie.
Trzeba zostawić dzieciom miejsce na wybór, tego, co i jak chcą robić. Dobrze, gdy dzieci widzą, że nauczycielka liczy się z ich zdaniem. Warto pytać je o opinię, co nie oznacza postępowania zawsze zgodnie z nią.
Korzystałam z artykułu Ariel Gilreath
https://hechingerreport.org/three-teaching-tips-from-a-top-pre-k-educator/
