Jazda bez kijków

Jeszcze kilka słów o habits. Znowu miałam okazję przekonać się o ich sile.

Jeżdżę na nartach od dzieciństwa. Uczono mnie jeszcze starej szkoły jazdy, tak zwanej austriackiej, w której przy skręcie istotna jest operacja kijkami. Przez wiele lat nie robiłam już większych postępów w technice zjazdu, ale również nie prosiłam o radę żadnego instruktora. Przyjaciele sugerowali mi, abym jeździła bardziej płynnie, ale nie udawało mi się wiele zmienić w stylu jazdy.

Tym razem Jacek poradził mi, abym spróbowała jeździć bez kijków. Na początku wątpiłam, czy mi się w ogóle taka jazda uda, bo tak zwane „zabijanie” kijków było ważnym elementem mojej techniki. Ale jednak zostawiłam te kijki i oczywiście okazało się, że jest mi znacznie łatwiej i skręty wychodzą płynnie. Nawet w trudnych warunkach dawałam sobie radę znacznie lepiej.

Pomyślałam o habit, nawyku, który był elementem techniki mojej jazdy, a który nie pozwalał mi jej doskonalić. Jedna zmiana – odrzucenie kijków dała takie widoczne postępy! Dlaczego nie przychodziło mi wcześniej na myśl, aby to zrobić? Powstrzymywał mnie habit! Tak mnie nauczono w dzieciństwie i operacja kijkami przy skręcie stała się moim nawykiem.

Tak może być też z innymi nawykami. Nawet pewnie nie zdajemy sobie sprawy, że one nas ograniczają. Dlaczego nie zadajemy sobie pytania – jak by było bez nich? Pewnie dlatego, że sprawdzanie, które z nich są pożyteczne, a które nie, jest ryzykowne. Wygodniej i bezpieczniej jest pielęgnować nawyki, a przynajmniej żyć z nimi w zgodzie. One dają nam gwarancje, że jeśli do tej pory się udawało, to dalej też tak będzie. Odrzucenie nawyku niesie za sobą ryzyko (jak przy każdej zmianie), że może być gorzej.

Trudno zresztą poddawać próbie wszystkie nasze nawyki, przecież życie składa się z nawyków, do których przywykliśmy. Odrzucenie niektórych może skończyć się tragicznie. Czasami jednak życie daje nam szansę porzucenia jakiegoś habit i okazuje się, że bez niego jest znacznie lepiej. Tyle że w pewnym momencie trzeba zaryzykować i liczyć się, jeśli nie z porażką, to na pewno przez jakiś czas z pewną niewygodą…

Mnie się z kijkami udało, bo moja jazda od razu była lepsza, ale gdybym napotkała trudności, pewnie zaraz bym wróciła do kijków, uznając, że jazda bez nich nie ma sensu.

Zastanawiam się, co może pomóc w porzuceniu złych habits? Na pewno gotowość do zmian i podejmowania ryzyka, wytrwałość, otwartość na korzystanie z przykładów innych. To ostanie polega na bacznym obserwowaniu doświadczeń innych, rozmowach i dyskusjach. Prawdopodobnie gdybym nie widziała innych jeżdżących bez kijków, nie odważyłabym się na próbę. Może w innych dziedzinach uda mi się też zostawić kijki i jeździć lepiej?