I po drzewach…

Przyjechała ekipa drwali i… ścięła prawie wszystkie drzewa na podwórku domu przy Chmielnej 27/31. W tym dniu nie było mnie w Warszawie, ale z relacji sąsiadów wiem, że na pytanie DLACZEGO,  ekipa odpowiedziała, że taki otrzymała rozkaz.

Część drzew była posadzona 50 lat temu przez mieszkańców tego domu. Nie muszę opisywać łez w oczach ludzi, którzy zobaczyli powalone drzewa i pustkę. Drzewa, a właściwie ich resztki, wyglądają na zdrowe, choć oczywiście nie wiem tego na pewno. Na pewno wiem, że nikt nie badał wcześniej ich stanu (bo to bym na pewno zauważyła), chyba że diagności pojawili się ciemną nocą.
Drzewa były wysokie, zajmowały klomb na środku podwórka. Na jednym z tych drzew ptaki uwiły gniazdo – wydaje mi się, że w tym roku było nie zamieszkałe, ale używane było latami…  Klomb otaczał żywopłot  zdewastowany przy wycince.  Smutne to wszystko tym bardziej, że dom w większości zamieszkują starsi ludzie – wycięte drzewa to jedyna zieleń, jaką widzieli przez okna.
Jak tylko wróciłam do domu i zobaczyłam tę dewastację, postanowiłam dowiedzieć się, kto wydał decyzję o wycince i dlaczego. Spędziłam kilka godzin na telefonowaniu do Urzędu Gminy, Biura Ochrony Środowiska i jego oddziału w Śródmieściu. Dostałam numery telefonów do biur odpowiedzialnych za decyzję. Żaden z moich telefonów nie został odebrany! Podobno urzędnicy tam pracujący (powinni być dostępni od 8 do 16) pracują w terenie… Nie wiem nic.
Wyobraźcie sobie śródmieście Warszawy, pustynię bez zieleni i tę enklawę – zielony klomb, zadbany przez spółdzielnię mieszkaniową. Już jej nie ma.
O ile wiem, bezmyślne wycięcie drzewa kosztuje dość dużo, mam nadzieję, że ktoś za tę zbrodnię zapłaci.
Jutro pójdę – osobiście – do urzędu, może jednak ktoś przed wyjściem w teren zajrzy do biura i potraktuje swojego pracodawcę, czyli obywatelkę, poważnie.
Teren podwórka należy nie do spółdzielni mieszkaniowej, lecz do miasta.
10.09.10
Dopisuję ciąg dalszy.
Odpowiedzi z BOŚ nie mam.  Ale może jeszcze przyjdzie, bo nie minęły 2 tygodnie.
Z konserwatorem zabytków walczy inny sąsiad.
W między czasie odezwało się niezawodne Metro, zbadało sprawę i dziś podało ją do publicznej wiadomości (skan na dole). Cudnie, że pomagają w takich sprawach.  Może dzięki temu dopracujemy się korzystnych procedur załatwiania spraw publicznych?
Dziękuję Pani Agacie z Metra.