Gadżedziarstwo

Pewnie wielu z Was zdziwi, ale ja bardzo doceniam gadżety w nauczaniu. Uważam, że często są kluczowe w procesie uczenia się uczniów. Jeden warunek – trzeba je stosować CELOWO i ŚWIADOMIE. Czyli wiedzieć, po co się to robi i jakie chce się efekty osiągnąć.
Wiem z doświadczenia własnego i innych nauczycieli, jak gadżety mogą pomoc zrozumieć, zmotywować i nauczać. Są niedoceniane przez edukację, do tego stopnia, że niektórzy nauczyciele wstydzą się przyznać, że je stosują.
Temat gadżetów niesie za sobą też kilka niebezpieczeństw. Pierwsze z nich, to pogląd, że gadżety wystarczą i zastąpią metody nauczania. Drugi, że są infantylne i w konsekwencji – nie mogą być stosowane na wyższych poziomach nauczania. I trzecie – przeświadczenie, że ich stosowanie zabiera cenne minuty lekcji, a przygotowanie czyni z nauczyciela niewolnika pracy.
Ja jestem gadżeciara, bo widzę pozytywne efekty ich stosowania w nauczaniu. Wszystko, co powoduje, że lekcja i jej prowadzenie staje się ciekawsze dla uczniów, jest warte wysiłku.

Idąc śladem profesora Hattiego (książka – Widoczne uczenie się dla nauczycieli) myślę, że warto rozpatrywać ten temat zgodnie z przebiegiem lekcji, czyli jej etapami.
Mamy:

1. Początek lekcji. Czyli wprowadzenie w temat, dowiadywanie się, co uczniowie już na dany temat wiedzą, podawanie celów lekcji i kryteriów, przypominanie, bazowanie na poprzedniej wiedzy, budowanie atmosfery skupienia się na lekcji itp.
2. Środek lekcji. A w nim praca z zadaniem edukacyjnym, monitorowanie celów i kryteriów, monitorowanie procesu uczenia się, radzenie sobie z nierównym poziomem zrozumienia tematów przez uczniów, porównywanie, kategoryzowanie itd.
3. Koniec lekcji. Podsumowanie, refleksja ucznia, budowanie mostu do następnego tematu, pozyskiwanie informacji od uczniów, powtórzenie i przygotowanie do sprawdzianu itd.

Wiele z naszych nauczycielskich pomysłów gadżeciarskich nadaje się do każdego etapu lekcji.
Mam dla Was propozycję. Napiszmy wspólnie poradnik gadżeciarski. W sumie wielu z Was już podrzuca pomysły na FB, ale one giną bardzo szybko.
Jeśli chcesz się przyczynić do treści tej publikacji, to napisz do mnie: danuta.sterna@ceo.org.pl
Aby wszystko trzymało się kupy poproszę o pisanie w pewnym porządku:

1. Imię i nazwisko, przedmiot, szkoła – to wszystko opcjonalnie, jeśli chcesz, aby w przypadku publikacji były te dane widoczne. Nazwa dla gadżetu
2. Etap lekcji: A, B, C – mogą być zaznaczone dwa i więcej. Wyjaśnienie dlaczego ten etap i jaki jest cel stosowania tego gadżetu.
3. Jak gadżet przygotować lub zakupić. Przy czym preferujemy samodzielne wykonanie, bez dużych kosztów. (Tylko kilka zdań opisu)
4. Jak działa gadżet, jak go stosować. (Tylko kilka zdań opisu)
5. Na jaki poziom nauczania gadżet się nadaje?
6. Zdjęcie – mile widziane i czytelne.

Aby Was zachęcić podam trzy przykłady.
Przykład 1.

1. Danuta Sterna, matematyka, CEO. Nazwa: ŚLEDCZY BŁĘDU
2. A, B, C . Cel sprawdzenie, co uczniowie na dany temat wiedzą i zweryfikowanie ich błędnych koncepcji.
3. Nauczyciel przygotowuje krótki tekst z dwoma błędnymi informacjami.
4. Polecenia dla uczniów: Przeczytajcie w parach tekst i znajdźcie dwie błędne informacje. Po wykonaniu polecenia, wspólne opracowanie poprawek do tekstu.
5. Na każdy poziom nauczania, w zależności od przygotowanego przez nauczyciela tekstu.

Przykład 2.

1. CO JUŻ WIEM I CZEGO CHCĘ SIĘ DOWIEDZIEĆ
2. A, B, C – Cel uzyskanie informacji od uczniów: co już uczeń wie na dany temat, czego chciałby się dowiedzieć podczas lekcji.
3. Nauczyciel przegotowuje rysunek z dwoma „dymkami” . Można posłużyć się zamieszczonym poniżej. Odbija ją na ksero w liczbie – dla każdego ucznia. Najlepiej, gdy rysunek jest narysowany ręką nauczyciela, specjalnie przygotowany dla jego uczniów. Można nie robić dymków, ale z doświadczenia wiemy, ze dymki są lepiej wypełniane.
4. Na początku lekcji nauczyciel poleca wypełnić oba dymki. Nauczyciel zbiera pod koniec kartki z tabelkami i je analizuje przed zaplanowaniem następnej lekcji. Najlepiej, gdy przyniesie je na następną lekcję, omówi z uczniami i uczniowie będą mogli zachować swoje kartki w swoich zeszytach.

Można również polecić na koniec lekcji wypełnienie dymków dotyczących nowego tematu.
5. Na każdy poziom nauczania.

Przykład 3.

1. KOSTKI DYDAKTYCZNE
2. A i C. Celem jest uruchomienie refleksji ucznia – co wyniósł z lekcji i podzielenia się tą refleksją z innymi uczniami i z nauczycielem.
3. Nauczyciel przygotowuje losy z sześcioma pytaniami podsumowującymi lekcję. Może użyć kostki dydaktycznej czerwonej (https://civitas.com.pl/pl/c/POMOCE-DLA-NAUCZYCIELI/13/1/full).
4. Nauczyciel lub uczeń losuje pytanie lub rzuca kostką. Każdy z uczniów udziela sobie odpowiedzi na to pytania (może być w parach), a następnie chętni uczniowie wypowiadają się na forum klasy.
5. Takie podsumowanie nadaje się na każdy etap nauczania i na każdy wiek uczniów.

 

 
 
 
 
Uwaga: Proszę przesyłać mailowo danuta.sterna@ceo.org.pl , bo na FB nie jestem w stanie śledzić. Można też w komentrzach do tego wpisu.